Stijgende voedselprijzen veroorzaken honger

In februari steeg de prijs van een brood met 17 procent en in april wordt
een nieuwe stijging verwacht. Dat komt omdat er door de droogte een tekort
is aan tarwe en ander graan, en doordat de internationale waarde van de
rand, de Zuid-Afrikaanse munt, sterk gedaald is. Tarwe wordt vrij verhandeld
in Zuid-Afrika en boeren kunnen het op de internationale markt verkopen voor
dollars. Dat betekent dat Zuid-Afrikanen internationale prijzen moeten
betalen voor goederen die in hun eigen land geproduceerd worden. Een wit
brood kost momenteel ongeveer 36 eurocent.

Bovenop de prijsstijgingen komt nog de toename van de werkloosheid met 3,1
procent. Ook in de informele sector, de enige waar tot voor kort nog jobs
bijkwamen, gaat het nu bergaf. Miljoenen mensen zinken weg in armoede,
honger, criminaliteit en ziekte, als gevolg van de werkloosheid, zegt de
vakbondskoepel COSATU. Volgens COSATU zijn nu al 7,69 miljoen Zuid-Afrikanen
werkloos.

De overheid probeert mensen via nieuwe het voedselplan onder meer te
overtuigen om zelf groenten en fruit te kweken en eventueel te verkopen.
Dit kan er voor zorgen dat families toch goedkoop aan groenten en fruit
kunnen komen, wat essentieel is voor hun gezondheid, aldus minister
Skweyiya. Ze moeten daarvoor geen groot stuk land hebben, zelfs een kleine
oppervlakte bewerken kan al interessant zijn. Gemeenschappen kunnen een
beroep doen op ambtenaren om hen te helpen hun producten te verkopen.
Skweyiya sprak daarover op een bijeenkomst van twee ngo’s die al een
dergelijk project hebben opgezet. Abalimi Bazekhaya ondersteunt inwoners van
townships die biologische groenten willen verbouwen of inheemse bomen
aanplanten. Het project werkt voornamelijk met vrouwen. Het Sakhe Garden
Project verbouwt biologische groenten op het land van een lokale school. Het
project dat de families van zeven werkloze ouders ondersteunt, is
zelfbedruipend doordat de producten op markten verkocht worden.

Maar Skweyiya is er zich bewust van dat gemeenschapstuintjes het
ondervoedingsprobleem niet gaan oplossen. De overheid verbindt zich ertoe om
sociale programma’s zoals de pensioenen te verbeteren, en basisvoorzieningen
als water, elektriciteit en ziekenhuizen te garanderen. Er is geen magisch
recept dat ondervoeding uit de wereld helpt, aldus de minister. En dus
moeten we met allerlei initiatieven de verschillende aspecten van
ondervoeding aanpakken.