Palestijnse Oxfampartner over eerlijke handel in de bezette gebieden

Saleem Abu Ghazaleh: ‘In Palestina is leven van het land een vorm van stil verzet tegen de illegale bezetting’

© Brecht Neven/MO*

Saleem Abu Ghazaleh, de bezieler van PARC, een Palestijnse NGO die landbouwcoöperatieven ondersteunt op de Westelijke Jordaanoever.

Saleem Abu Ghazaleh is de bezieler van PARC, een Palestijnse NGO die landbouwcoöperatieven ondersteunt op de Westelijke Jordaanoever. Oxfam-Wereldwinkel is de grootste partner van PARC. PARC exporteert dadels, olijfolie en couscous naar België.

Op charismatische manier vertelt Gazalah over zijn stil verzet tegen de Israëlische bezettingspolitiek. De Palestijnse economie wordt in een wurggreep gehouden en initiatieven zoals PARC vormen één van de weinige levensaders die Palestijnen nog hebben met de buitenwereld.

Is export vanuit Palestina moeilijker dan vanuit andere landen?

Saleem Abu Ghazaleh: In Palestina beheren we niet onze eigen grenzen.  Door de bezetting zijn we afhankelijk van Israëlische zeehavens, zoals in Haifa en Asjdot. Er ligt een Palestijnse haven in Gaza, maar door de blokkade wordt export uit Gaza ons onmogelijk gemaakt.

Door de jaren heen werd het steeds moeilijker om te exporteren. Er kwamen meer en meer controleposten. Daarnaast is continue coördinatie met de Israëli’s nodig. Soms krijgen we steun van organisaties gelinkt aan de VN, in het algemeen is het een zeer uitdagend gebied.

Welke rol speelden de Oslo-akkoorden hierin?

Saleem Abu Ghazaleh: Oslo was een grote misstap. Toen de Palestijnen akkoord gingen het land te verdelen in drie gebieden, werd dat gezien als een overgangsmaatregel. De zogeheten A-gebieden, zouden zowel burgerlijk als militair onder de volledige controle van de Palestijnse Autoriteit staan. De B-gebieden werden enkel civiel bestuurd door de Palestijnen en tenslotte stonden de C-gebieden onder volledige controle van de Israëli’s.

Hier kwam echter niets van in huis. De Israëli’s respecteerden de uitvoering van de Oslo akkoorden niet. Oslo werd destijds gezien als een stap naar vrede. Na het uitvoeren van de akkoorden bleek dat Israël zich niet hield aan de voorwaarden. Het in beslag nemen van land, bouwen van nederzettingen en de apartheidsmuur ging gewoon verder.

Wat betekent het voor de Palestijnse boeren die u ondersteunt dat ze van hun land kunnen leven?

‘Landbouw is voor ons Palestijnen erg belangrijk. Het beschermt onze gronden van inbeslagname door de Israëli’s.’

Saleem Abu Ghazaleh: Landbouw is voor ons Palestijnen erg belangrijk. Het beschermt onze gronden van inbeslagname door de Israëli’s. Leven van het land is een vorm van stil verzet tegen de illegale bezetting. Meer export van Palestijnse producten betekent meer omzet voor de landbouwers. De winst wordt geherinvesteerd in het land. 

In Palestina hebben we een erg kleine interne markt. Het is voor ons verboden onze producten uit te voeren naar Israël. De Israëli’s hebben die mogelijkheid echter wel. Ze maken er dan ook gretig gebruik van om hun overschotten tegen dumping prijzen op onze markten aan te bieden. Ze gebruiken de Palestijnse gebieden als afvalbak voor producten van minderwaardige kwaliteit, die ze bij hen niet verkocht krijgen.

Wie bepaalt de prijs voor jullie producten?

Saleem Abu Ghazaleh: We werken samen met Fairtrade International om zo een eerlijke prijs te garanderen. Samen bepalen we een minimumprijs. De prijs die Oxfam-Wereldwinkels betaalt aan de boeren is altijd hoger dan de productieprijs. Gewoonlijk krijgen boeren bij ons 20 tot 25 procent meer dan de lokale prijs. Die marge gebruiken ze om de lokale gemeenschap te ontwikkelen.

© Brecht Neven/MO*

Saleem Abu Ghazaleh, de bezieler van PARC, een Palestijnse NGO die landbouwcoöperatieven ondersteunt op de Westelijke Jordaanoever.

Het Fairtrade principe is ook transparant. Als we een liter olijfolie bij de boer kopen voor dertig Israëlische sjekel en Oxfam-wereldwinkel betaalt bij ons vijfenveertig, zorgen we er voor dat de olijftelers steeds op de hoogte zijn van de verdeelsleutel. We waarborgen dat de boer steeds het grootste deel krijgt. Dit is het verschil met gewone commerciële handel.

Waarom exporteert u geen verse producten?

Saleem Abu Ghazaleh: Verse producten moeten voor optimale versheid op ongeveer vierentwintig uur van bij de boer tot bij de consument geraken. We hebben alleen al vierentwintig uur nodig om het papierwerk van de Israëli’s in handen te krijgen.  Het risico is veel te groot. Daarom richten we ons op producten met lange houdbaarheid: dadels, olijfolie en couscous.

Denkt u dat u een verschil kan maken?

Saleem Abu Ghazaleh: De Israëlische bezettingspolitiek is erop uit boeren van hun land te verdrijven en hen dermate onder druk te zetten dat ze geen andere optie zien dan als loonarbeider aan de slag te gaan in Israël. Slagen we er in de landbouwers een goede prijs aan te bieden, zijn ze minder vatbaar voor dit soort strategieën.

Onze producten zijn door de vele barrières en de moeilijke omstandigheden niet erg competitief. In 1997 werd er echter een akkoord gesloten tussen de EU en de PLO dat taksvrije handel tussen de Palestijnse gebieden de Europese Unie mogelijk maakte. Dit akkoord zorgde ervoor dat onze producten aantrekkelijker werden. 

Vroeger was er maar één narratief over het Israëlisch-Palestijns conflict, ik geloof dat onder meer door de aanwezigheid van onze producten in Europese en Belgische winkels dit veranderde. Handel met de Palestijnse gebieden is deel van de oplossing. Oxfam helpt ons daarbij ons verhaal te vertellen.

Hoe ziet u de toekomst?

‘Wat we nu doen is slechts een paar initiatieven op poten zetten die het lijden verzachten. Het lijden beëindigen wil zeggen: de bezetting beëindigen.’

Saleem Abu Ghazaleh: Ik ben er van overtuigd dat al deze belemmeringen ons des te meer stimuleren om door te gaan. We zien al deze obstakels eerder als uitdagingen. Ons werk is deel van de strijd tegen de bezetting. We zullen hier mee blijven verder gaan, tot het einde van de bezetting.

We geloven dat de opbouw van een duurzame Palestijnse economie enkel mogelijk is als de bezetting teniet wordt gedaan.

Water en land zijn de sleutel naar voedselzekerheid. De Palestijnse gebieden zijn zeer droog en Israël controleert onze watervoorzieningen. Ons land wordt in beslag genomen door de kolonisten. Echte ontwikkeling is onmogelijk door de bezetting. Wat we nu doen is slechts een paar initiatieven op poten zetten die het lijden verzachten. Het lijden beëindigen wil zeggen: de bezetting beëindigen.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Over de auteur

  • Freelance journalist

    Brecht Neven schreef als freelancejournalist al voor MO* Magazine, Knack, Apache en Vice. Hij studeerde politieke wetenschappen (UGent) en journalistiek (VUB).

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.