Bachelet verslaagt Matthei in tweede ronde Chileense presidentsverkiezingen

Chili, grootste koperproducent ter wereld, beschikt over een stabiele economie en beschouwt zichzelf daarom graag als de beste leerling van de Latijns-Amerikaanse klas. De kloof tussen arm en rijk kan echter gelden als één van de grootste van het continent.

Tijdens haar eerste ambtstermijn (2006-2010) sloeg Bachelet er niet in om haar belofte op herverdeling van de middelen en inkomsten waar te maken. Ondanks het feit dat ze deze belofte enigszins radicaliseerde in de afgelopen campagne, blijft het twijfelachtig of ze deze zal kunnen doorvoeren. 

De fundamentele uitdaging is het gebrek aan vertegenwoordiging waarmee de Chileense politiek in het algemeen te kampen heeft. Afgelopen zondag waren wachtrijen in de stemlokalen onbestaande en bijzitters doodden de tijd met theedrinken en het lezen van de krant. 

Opvallend afwezig waren de jongeren, die schipperen tussen ongeloof in de politieke kaste en defaitisme. “Ik ben niet geïnteresseerd, en voel mij niet vertegenwoordigd door de politiek. Het zijn altijd dezelfden die verkozen worden en hun woorden bleken in het verleden weinig waard te zijn. Ik bespaar me dus liever de moeite”, verklaart Carolina Olate, studente. “De kandidaten staan me niet aan, ze stellen het systeem niet ter discussie, waardoor er uiteindelijk toch niets verandert”, vertelt Yerko Parrao, die in een bank werkt om het inschrijvingsgeld van de universiteit te kunnen betalen, zo’n 200 euro per maand.

58% van de Chilenen verkoos thuis te blijven, meer dan in de eerste ronde. Bachelet bezint dan ook beter over een nieuwe naam voor haar coalitie van de ‘Nieuwe Meerderheid’. Intussen pleiten verschillende politici voor de herinvoering van de stemplicht.

Communisten en christendemocraten samen het huwelijksbootje in

Bachelet maakte in haar campagne duidelijk dat ze komaf wil maken met de ongelijkheid, en nam zo de belangrijkste eis over die de sociale bewegingen sinds 2011 in de straten van Santiago formuleren. Speerpunt van haar campagne is het opvoeren van de bedrijfsbelasting, waarmee gratis onderwijs gefinancierd zal worden.

Het gebrek aan de vereiste 4/7e meerderheid gijzelt echter de belofte op onderwijshervorming. Het wordt dan ook koorddansen om iedereen binnen de zeer brede coalitie, van communisten tot christendemocraten, aan boord te houden.

“Een collectieve droom triomfeert”, zegevierde Bachelet, toegejuicht door een zee van mensen, maar de kans op een onaangenaam ontwaken blijft reëel.