Zal België een verschil kunnen maken in een maand voorzitterschap?

Voorzitter, kom op voor het volk van Congo in de VN-Veiligheidsraad

Terzake - Stijn Vercruysse

Verlaten woning in de driehoek van de dood

Ik zit hier al de hele avond verweesd voor me uit te staren. Zal ik er nog maar eens over bloggen? Of heeft het allemaal toch geen zin? Is het niet gewoon tijdverlies? Heeft de wereld immers niet al lang besloten om Oost-Congo definitief de rug toe te keren?

Even had ik gedacht dat er eindelijk een ommekeer kwam. De VRT zond Stijn Vercruysse naar Beni om een reportage te maken! Ik ben zonder aarzeling ingegaan op zijn voorstel om samen te werken om één van de meest onvoorstelbare misdaden tegen de menselijkheid onder de aandacht van de publieke opinie van België te brengen. Het gaf even een goed gevoel, dat ik toch iets heb kunnen doen, in de hoop toch ergens een besluitvormer te hebben geraakt die een verschil zou kunnen maken. Iemand die nog verontwaardigd kan raken door de dood van onschuldige mensen, door het onvermogen van een regering om haar bevolking te beschermen, door de lafheid van een internationale gemeenschap die nooit verder is gekomen dan het schrapen van de keel, terwijl de rijkdommen uit ontvolkte gebieden gewetenloze plunderaars verrijken. En bewapenen.

Maar terwijl de uitzending van Terzake nog nagalmde op de sociale netwerken, hoorde ik de slachters van Beni luid en helder hun machetes slijpen. De adempauze van de eerste drie weken van het jaar bleek de stilte voor de storm te zijn. De dag zelf van de eerste verjaardag van de inzwering van Tshisekedi kwam er al een eerste aanval. Sindsdien blijven die weer onverminderd doorgaan.

Stukken en brokken

Gisteren kon ik mijn aandacht onmogelijk bij het werk houden. Hautaine ambtenaren kwamen ons werk evalueren. De hele dag hielden ze ons bezig met twijfelachtige methodieken en onderhuidse kritieken terwijl ik voortdurend werd afgeleid door de ene na de andere boodschap die internet binnenbracht over wat zich op datzelfde moment aan het afspelen was op slechts enkele tientallen kilometer noordwaarts in vogelvlucht.

In stukken en brokken kwamen de puzzelstukken binnen van wat in amper 48 uren aan 62 burgers het leven heeft gekost

In stukken en brokken kwamen de puzzelstukken binnen van wat uiteindelijk in amper 48 uren aan 62 burgers het leven heeft gekost, en wellicht nog meer want het is weinig waarschijnlijk dat alle lichamen al zijn gevonden.

In de nacht van dinsdag op woensdag 29 januari doken de hele nacht, tussen 8 uur ’s avonds en 5u30 ’s ochtends, mannen op die in drie verschillende dorpen ten westen van Oïcha van deur tot deur gingen om te doden, met de kogel of met de machete, iedereen die in hun gezichtsveld belandde moest er aan geloven. Tegelijkertijd plunderden ze geiten, kippen en alles van waarde. Tot nu toe werden 38 lichamen geborgen, 6 anderen overleefden de aanval ondanks hun verwondingen.

Koude statistieken

De ochtend erop verscheen een andere groep tussen 6u30 en 7u20 in een dorp 3 km oostwaarts van Eringeti. Daar vielen ze een kamp aan van het regeringsleger, maar die konden de aanval afslaan. Op hun vlucht kruisten ze het pad van de plaatselijke pastor die met zijn vrouw op weg was naar zijn veld en ze hebben hem koudweg doodgeschoten. Zijn echtgenote is kunnen wegduiken. Even verderop vermoordden ze nog twee boerinnen op hun veld. Hun lichamen werden pas een dag later gevonden.

Donderdagochtend 30 januari vonden drie boeren de dood, 8 km ten oosten van Oïcha, op weg naar hun palmnotenpers waar ze olie gingen extraheren in hun artisanale installatie.

Diezelfde donderdag, rond 1 uur in de namiddag, kreeg het dorp Mantumbi, op 18 km van Mbau, een aanval te verwerken. Tot nu toe werden daar 11 lichamen gevonden. En een twaalfde niet ver daarvandaan.

Om 3 uur in de namiddag vielen ze Mamove binnen, waarbij 3 vrouwen, twee mannen en een kind het leven lieten en drie woningen werden in brand gestoken.

Gewenning

Het middenveld van Beni dat statistieken bijhoudt rekende voor dat sinds het begin van het offensief tegen de aanvallers op 30 oktober 2019 nu al 320 burgers werden afgeslacht. Dat zijn er gemiddeld meer dan 100 per maand, meer dan drie per dag. Ik weet niet of dat iets betekent voor een lezer in België. Leven in een plaats waar elke dag gemiddeld drie mensen sterven door de handen van een onbekende, ongedefinieerde, onbestemde vijand met onduidelijke bedoelingen leidt tot een allesomvattende angstpsychose. En wellicht is nu juist dat de bedoeling.

In tegenstelling tot de ongebreidelde volkswoede die na de moordpartijen in november losbarstte en zich tegen de blauwhelmen van MONUSCO richtte, blijft het nu verbazend kalm. Het lijkt wel of er gewenning is ingetreden. Weer is de drempel van de gelatenheid wat verlaagd.

Is er nu echt niets of niemand die deze waanzin een halt kan toeroepen? Van de Congolese overheid moeten we geen antwoord verwachten. Contacteer ik de Belgische ambassade dan krijg ik alleen maar koeltjes te horen dat alle nuttige info die ik kan verschaffen welkom is. Stel ik vragen op Buitenlandse Zaken, dan krijg ik stilte als antwoord. Zoek ik antwoorden in de media, dan valt mijn kinnebak op mijn klavier bij het lezen van artikels over diplomatieke optredens van België, waar met geen woord sprake is van de gruweltoestanden in Beni: redynamisering bilaterale relaties, heropstart samenwerking, uitwisseling ervaringen, banden aanhalen, bla, bla, terwijl op hetzelfde moment mannen, vrouwen en kinderen één na één worden vermoord door de bende van Beni. Ook al ben ik een goed geconnecteerde burger, toch kan ik nergens terecht om antwoorden te krijgen op de vele vragen. Hoeveel erger moet dit dan niet zijn als je have en goed hebt verlaten door herhaalde moordaanslagen op je dorpsgemeenschap en nu in de stad probeert te overleven zonder enige vorm van inkomen noch steun?

Bron: Sociale netwerken

Leger en vermeende ADF-rebellen lijken mekaar wel uit de weg te gaan

Kreten om internationale hulp

Het middenveld roept op om de strategie van het leger te veranderen. Aan de hand van een kaart tonen ze aan dat de militairen eigenlijk vrij spel geven aan de vermeende ADF-rebellen om hun burgerslachtoffers aan te vallen. De Congolese strijdkrachten FARDC hebben slechts 30% van het territorium van de ADF ingepalmd. Daarmee zijn ze allesbehalve afgesneden van hun basis, terwijl ze nieuwe gebieden naar het noordwesten kunnen onveilig maken. Er is een moedige strategie nodig die op alle fronten tegelijk aanvalt. Maar eerst moeten alle ex-CNDP of -M23 officieren weggehaald worden uit de bevelstructuur van de FARDC, op verdenking van medeplichtigheid met Rwanda, dat jarenlang hun broodheer was.

Het is zonneklaar dat Congo alleen dit probleem niet opgelost krijgt. Hoeveel doden moeten er nog vallen eer de internationale gemeenschap haar verantwoordelijkheid opneemt? Dit lijkt steeds meer op een duidelijk geval van weigeren van bijstand aan mensen in nood.

Tshisekedi zelf deed in zijn toespraak voor de geaccrediteerde diplomaten ter gelegenheid van de uitwisseling van nieuwjaarswensen een expliciete oproep tot een grotere betrokkenheid van de internationale gemeenschap in de strijd tegen het terrorisme in Congo. Laat het duidelijk zijn voor diegenen die alsmaar zwaaien met de vlag van buitenlandse inmenging in Congo: dit is een expliciete vraag van de president zelf. Alleen is ze niet erg concreet, en dat proberen andere politici wel te doen.

Bron: Sociale netwerken

De gekozenen van Beni-Lubero pleiten bij US Ambassadeur Hammer voor hulp

De verkozenen van le Grand Nord van Noord-Kivu zijn naar Amerikaans ambassadeur Mike Hammer gestapt met een drie-punten-agenda: 1) wat kunnen de USA doen om de moordenaars eens en voorgoed te stoppen? 2) dringende noodhulp voor de duizenden ontheemden die niet in kampen zitten maar bij familie en vrienden belanden die zelf al erg verarmd zijn door de onveiligheid. 3) nood aan ontwikkelingssteun voor de heropbouw van het getroffen gebied na het oprollen van de killerbendes.

Valentin Mubake richtte zich met enkele collega’s van de oppositie tot president Macron van Frankrijk met het verzoek om een internationale conferentie bijeen te roepen om Congo weer op voet van vrede te brengen met de buurlanden. Het zijn de Angelsaxen die profijt halen uit de plunderingen van de grondstoffen, vindt hij, daarom moet Frankrijk het verschil maken.

Spelletjes spelen of daadkracht bevelen?

Ferdinand Kambere van de regeringsalliantie FCC reageerde daar fel op dat het de MONUSCO is die dat probleem maar moet oplossen. Daar worden ze voor betaald. Hij verwenste ook die Congolezen die niet willen dat de situatie van Beni opgelost geraakt. Hij is duidelijk al vergeten dat zijn politieke afgod Kabila de Monusco eruit wil en zelf nooit iets heeft ondernomen, en dat justitie en veiligheid de verantwoordelijkheid van de regering is, waarin zijn politieke familie het zwaarst weegt.

Ondertussen zit Tshisekedi in Kinshasa verstrengeld in oeverloze politieke dreigspelletjes met zijn onbetrouwbare coalitiepartner die in de komende dagen wellicht tot een nieuwe zware crisis zullen leiden. Dat zal alleen maar meer in de kaarten spelen van de moordenaars die nog meer vrij spel zullen krijgen.

Eerst en vooral moet werk worden gemaakt van een onafhankelijk internationaal onderzoek naar de verantwoordelijken van de wandaden in Congo.

Vanaf vandaag zal België een maand lang de VN Veiligheidsraad voorzitten. Dit is toch een uitgelezen kans voor ons land om verantwoordelijkheid op te nemen en de wereld een geweten te schoppen? In het officiële persbericht van Buitenlandse Zaken staan de drie accenten vermeld die ons land wil vooropzetten: kinderen in conflicten, hersteljustitie na conflicten en Europese samenwerking voor meer vrede. Stuk voor stuk zijn dat drie punten die op Congo integraal kunnen worden toegepast. Maar dat zal alleen maar zoden aan de dijk brengen als er eerst en vooral eindelijk werk wordt gemaakt van een onafhankelijk internationaal onderzoek naar de verantwoordelijken van de wandaden in Congo. Anders kan er geen justitie komen. Als de beslissing daartoe niet kan worden genomen onder het Belgisch voorzitterschap, dan wordt ze, vrees ik, nooit genomen en verzinkt Oost-Congo in een diep moeras van onmenselijkheid. En gaan wij Belgen ook gewoon verder kunnen doen met onze eigen politieke spelletjes.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Over de auteur

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.