De klimaattop gaat niet door in Chili, maar wij zetten onze missie voort

Terwijl we langs de Kaapverdische eilanden varen, krijgen we een berichtje. ‘De COP is afgelast, check het nieuws’. Er is online nog niets te vinden. Ondanks dat we ons bewust zijn van de politieke situatie in Chili, hebben we moeite het nieuws te geloven. Na 10 minuten berichten de grote nieuwskanalen erover. Het bericht komt voor veel binnen als een bom. Wat nu?

Met Sail to the COP vaar ik samen met 35 andere jonge mensen de Atlantische Oceaan over om de COP25 in Chili bij te wonen, die nu opeens niet meer in Chili plaatst vindt. We willen hiermee oproepen voor een eerlijke en duurzame reisindustrie. We zijn halverwege de oversteek. Normaal hebben we geen telefoonverbinding op zee. Maar net als we toevallig dicht genoeg bij een Kaapverdische eiland varen om het berichten te ontvangen, vindt de persconferentie plaats waarin de Chileense President Piñera aankondigt de COP niet te willen hosten.

Deze beslissing plaatst ons project natuurlijk voor een uitdaging: waar moeten we nu heen? Maar onze gedachten gaan nu vooral uit naar het Chileense volk. In de gebeurtenissen die hebben geleid tot de annulering van de COP in Chili zijn er op grote schaal mensenrechten geschonden.

Annewiets Douma, een van deelnemers die eerder al in Chili woonde, legt uit dat dit voor het Chileense volk niet alleen een donkere, maar ook een hoopvolle situatie is: “De kloof tussen arm en rijk is steeds groter geworden. De sociale voorzieningen werden steeds verder afgebouwd: een stuitend voorbeeld is de privatisering van het drinkwater. De Chilenen zien de huidige ontwikkelingen dan ook als een kans op veranderingen waar ze al 30 jaar op hopen.”

Het gaat hier niet om 30 pesos, maar om 30 jaar. Het gaat niet om de prijsstijging van het metrokaartje van 30 pesos, maar om 30 jaar van opgekropte frustraties.

We realiseren ons dat we deze crisis niet los kunnen zien van de doelstellingen waar wij voor strijden. Met Sail to the COP staan we niet alleen voor een duurzamere, maar óók een eerlijkere wereld. De strijd in Chili laat duidelijk zien dat ons huidige kapitalistische systeem, noch ecologisch noch sociaal duurzaam is.

Wij zijn van mening dat bij het maken van klimaatbeleid alle stemmen moeten worden gehoord. In tijden van deze klimaatcrisis moet elke sector, ook de reissector, snel veranderen. Deze veranderingen zijn een kans voor regeringen, burgers en bedrijven om nieuwe sociale structuren op te bouwen die voor iedereen kunnen werken. De Chileense regering mist die kans nu.

Aangezien het nieuws net bekend is, zijn er voor ons nog steeds veel onzekerheden. Er gaan geruchten dat de klimaatconferentie door zal gaan in Costa Rica, of in Bonn. Om in te kunnen spelen op deze situatie vertrekken we nu naar Belém, in het noorden van Brazilië.