MO*columniste Warda El-Kaddouri woont sinds enige tijd in Amsterdam, waar dezer dagen de straten voller lopen dan ze al zijn. Koopzondagen, koopavonden, koopnachten. Het zijn hoogdagen voor de winkeliers. De commercialisering van de feestdagen maakt haar stiekem bezorgd over het verlies van de essentie: familie en God.

Bijna twee jaar woont Warda El-Kaddouri ondertussen in het land van drop en stroopwafels, in de stad van eindeloze grachten en ontelbare fietsen. Ze blijft zich verbazen over het gemak waarmee ze België heeft achtergelaten.

Kritiek uiten op de manier waarop een probleem over een kwetsbare groep wordt aangekaart, wordt je niet altijd in dank afgenomen. Wanneer Warda El-Kaddouri de recente cover van Knack over ‘terreur op school’ in vraag stelde, werd ze er meteen van verweten problemen te ontkennen. Het voelde oneerlijk. Ze besloot om te reageren met een sa ...

Als het hellend vlak van vals nieuws en brutaal beleid herinneringen oproept aan de jaren 1930, dan moeten we eens goed nadenken wat we uit die verwoestende ervaring van vorige eeuw kunnen leren. Warda Al Kaddouri gaf daarover begin deze week de nieuwjaarstoespraak voor het Minderhedenforum. Ze vertrekt bij Hannah Arendt en eindigt met: ‘Niet ...

In 2013 verklaarden de Verenigde Naties 2 november tot internationale dag voor de uitbanning van onbestrafte misdaden tegen journalisten. Warda schrijft in haar column over het belang van het vrije woord en het gebrek aan waardering daarvoor.

Een Australische verpleegkundige op de palliatieve zorgen, schreef een boek over waar mensen op hun sterfbed het meeste spijt van hebben. Aan de top stonden leven voor anderen en te hard werken. Reden genoeg voor Warda om een warm pleidooi te houden voor de verkorting van de arbeidsduur.

Warda heeft zich een tijdje ver weg gehouden van de polemiek over de boerkini omdat ze er van overtuigd is dat er een andere maatschappelijke thema’s dringender zijn dan de keuze van badkleding. Totdat ze de beelden zag van Franse politieagenten die een vrouw dwongen om zich uit te kleden op het strand voor de ogen van haar dochtertje. ...

De olijfbomen van Warda El-Kaddouri’s grootvader in de Riffijnse bergen kreunen onder de zinderende hitte en de abnormale droogte. De bodem is stoffig, de bladeren zijn dor en de olijven pijnlijk afwezig. Hier en daar ligt er een klein, hard, droog bolletje op de grond. De diagnose is duidelijk. Geen olijfolie dit jaar.

‘Hoe kan het dat wij accepteren dat wij, belastingbetalers, rechtstreeks files subsidiëren?’, vraagt Warda El-Kaddouri. Al toont ze begrip voor chauffeurs met een bedrijfswagen, voor minister Ben Weyts is ze heel wat minder mals.

Warda stelt voor om de maand ramadan te gebruiken om niet alleen te reflecteren over religie, maar ook over hoe religie een rol kan spelen in een ecologisch bewuster leven. De vastenperiode als startpunt voor een groene moslimrevolutie waar ze graag deel van uitmaakt.

Warda El-Kaddouri bracht een paar dagen door met 150 jongeren uit alle windstreken. 'I am from Belgium' werd beantwoord met de wonderlijkste reacties, maar echt boeiend werd het als iedereen zijn of haar perspectief op de wereld gaf. De verscheidenheid die dat oplevert glinstert en geeft hoop -als de mensheid er ruimte voor wil maken.

De meeste witte Vlamingen hebben de grootste moeite om te geloven dat racisme een haast dagelijkse ervaring is voor de vele Belgen met een migratie-achtergrond. MO*columniste Warda El-Kaddouri moest vorige week weer eens vaststellen dat racisme hoe langer hoe brutaler en onbeschroomder wordt. Een relaas van een pijnlijke landing in Zaventem. ...