Tango is op een wat ongelukkige manier verstrikt geraakt in zijn eigen mythe en exotisme. Dat is te veel van het al niet zo goede voor een muzikale traditie die ontstond in de louche drankgelegenheden en vunzige bordelen van Buenos Aires.

Rachid Taha wil Diwan2 geen nostalgische cd noemen, een melancholische verzameling liederen uit de tijd van de grote migratiegolf vijftig jaar terug, dat nog net wel.

Johnny Clegg, da's volop zwelgen in nostalgie voor wie al militant was in de jaren tachtig en daar nog met enige vreugde aan terugdenkt.

Philippe Cohen-Solal is een onbekende naam, maar met zijn Gotan Project verkocht hij wel al meer dan een miljoen cd's. Cohen-Solal is dj, sampler, projectbeheerder, kortom: een jonge muziekgod uit de 21ste eeuw.

Hij voelt zich meer verwant met Iggy Pop, Brian Eno en Patti Smith dan met de charmezangers uit de Magrebijnse popmuziek. Toch leverde enfant terrible Rachid Taha onlangs een erg melancholieke cd af waarin hij op zoek gaat naar de muziek van de eerste generatie Algerijnen in de Franse voorsteden. We vroegen hem of muzikanten zich moeten uitspreken ...

"De witte Zoeloe" is de bijnaam die Johnny Clegg kreeg omdat hij in de jaren van gescheiden ontwikkeling en officieel racisme in Zuid-Afrika de eerste gemengde muziekgroepen oprichtte: Juluka en Savuka. Voor heel veel mensen blijft hij de zanger van Asimbonanga, maar de politiek heeft zijn teksten anno 2006 ook niet verlaten. Moeten zangers maatsch ...

Yves Leterme gaat nu -eindelijk- echt de onderhandelingen over een nieuwe Belgische regering leiden. 'Een hedendaags goed bestuur betekent dat zowel de Belgische als de Vlaamse of Waalse ambities getoetst worden aan de realiteit van deze gemondialiseerde eenentwintigste eeuw, in plaats van vast te blijven hangen aan staatsstructuren of volksideolog ...

De pionier van de Afrikaanse film en de Afrikaanse literatuur, de Senegalees Sembène Ousmane, overleed op 9 juni. Als hommage plaatsen we hier nog eens een gesprek dat Gie Goris tien jaar geleden had met de kunstenaar die nooit verlegen zat om een controversieel standpunt: 'Ik heb lak aan mijn Afrikaanse identiteit.'

Afrika heeft geen toekomst als het geen ruimte geeft aan zijn vrouwen. Dat is ongeveer wat de Liberiaanse presidente Ellen Johnson-Sirleaf zei in MO*43. Het is ook de rode draad doorheen het leven en de strijd van Wangari Maathai, de Keniaanse milieu-activiste die in 2004 de Nobelprijs voor de Vrede kreeg. Haar autobiografie maakt haar verhaal conc ...

De jongste roman van Leo Pleysier is een parasitair boek. Pleysier gebruikt zonder schroom het echte leven van twee mensen om er een middelmatig boek mee te schrijven.

De wereld wordt gedomineerd door een obsessie met veiligheid en een ziekelijke afkeer van risico. Iedereen krijgt voortdurend te horen dat hij bedreigd is: vrouwen vrezen hun mannen, kinderen hun opvoeders, supermachten hun critici, natuurbeschermers de wetenschap, boeren hun kippen, fietsers het verkeer... 'Ik ben kwetsbaar, dus ik besta', is volg ...

MO*lezers zijn voldoende geïnformeerd om zelf een keuze te maken op 10 juni. Toch kan de hoofdredacteur het niet laten om een advies te geven -aan de kandidaten.