Afghaanse ambtenaren durven niet terug naar hun dorpen

Afghanen die in de hoofdstad voor de regering werken, durven amper op bezoek te gaan bij hun familie in de gebieden waar de taliban de lakens uitdelen.

Nematullah Wardak werkt in Kaboel. Hij komt uit Sayedabad, een dorp in de provincie Maidan Wardak, maar daar is hij al twee jaar niet geweest, uit angst voor de taliban. “Broeder,” zegt hij, “je hebt de regering overdag en de talibanregering ‘s nachts. Als ze erachter komen dat iemand in het gebied is gekomen, zullen ze hem komen halen, of hij nu voor een begrafenis komt of voor een bruiloft.”

De stamverbanden zijn eeuwenoud in dit land, maar migranten uit dorpen waar de taliban heersen, durven er niet meer te komen. Vooral als ze werken in een van de grote steden. Het is niet alleen de taliban waar Wardak bang voor is, maar ook de regeringssoldaten die burgers lastigvallen. “Een van mijn familieleden ging terug, toen er opeens een gevecht uitbrak tussen beide kampen. Regeringssoldaten namen mijn broer gevangen, samen met andere dorpelingen. Hij kwam pas vrij na veel problemen.”

Eenzaamheid

Volgens de regering verbetert de veiligheidssituatie sinds Afghaanse troepen het van de NAVO hebben overgenomen. Maar niet iedereen ziet dat zo. Een functionaris die werkt op het directoraat Communicatie in de stad Ghazni, ten oosten van Kaboel, zegt dat hij niet terug durft, ook al ligt zijn dorp net buiten de stad. Hij zou worden gedood, zegt hij, omdat hij voor de regering werkt. “Ik heb eenzaamheid verdragen om onderwijs te volgen. En nu, voor mijn baan en om mijn land te dienen moet ik weer alleen leven. Ik weet niet wat ik moet doen.”

Er zijn heel veel mensen zoals hij. Enayatullah Hamdard durft niet terug naar zijn dorp in de provincie Nangarhar, waar een familielid onlangs door de taliban is vermoord. “Ze zijn overal”, zegt hij. Mohammad Saleem Wafa, uit de provincie Farah, die voor een ngo werkt, heeft ook al twee jaar zijn familie niet gezien omdat hij over land door gevaarlijk gebied moet.

Geen coördinatie

De onveiligheid is te wijten aan de autoriteiten, met verschillende diensten die hun werk niet goed coördineren, zegt Akhlaqi, een politiek analist in Kaboel. “Mensen hebben op de regering gestemd, omdat ze hoopten dat het hun leven veiliger zou maken. Maar de regering ziet toe hoe ze worden vermoord.”

Een woordvoerder van het ministerie van Defensie houdt vol dat het de situatie onder controle heeft. Met operatie Naweed (Nieuws) wil het de snelwegen in alle regio’s veilig maken. Een woordvoerder van het ministerie van Binnenlandse Zaken, ontkent dat het aantal conflicten toeneemt. “De provincies Kunduz, Baghlan, Badakhshan en de provincies in het zuiden zijn volledig veilig. De politie werkt dag en nacht om onze vijanden te bestrijden en degenen die de veiligheid willen saboteren.” Op basis van “een paar overvallers en criminelen” kun je het land niet meteen onveilig noemen, aldus de woordvoerder.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2781   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2781  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.