Afrika krijgt honger niet onder controle

Afrika telt meer dan 200 miljoen hongerlijders, en dat aantal kan tegen 2015 onmogelijk gehalveerd worden - één van de Millenniumdoelen die de internationale gemeenschap zichzelf in 2000 heeft opgelegd. In de jaren 70 had ongeveer een derde van alle Afrikanen niet genoeg te eten, en dat is nog altijd zo. Omdat de Afrikaanse bevolking snel toeneemt, stijgt ook het aantal mensen met een chronisch lege maag: van 88 miljoen in 1970 tot meer dan 200 miljoen in 2000.

Zuid- en Oost-Azië hebben over dezelfde periode de honger wel ver teruggedrongen, schrijven de auteurs van Vooruit kijken: de langetermijnperspectieven voor de ontwikkeling van de landbouw en de voedselveiligheid in Afrika.

Afrika is niet bepaald een paradijs voor boeren, geven de onderzoekers van het IFPRI toe. Het klimaat en de veelal arme bodems maken landbouw er moeilijker dan in andere delen van de wereld. Veel Afrikaanse landen voeren ook een pover economisch en landbouwbeleid, met veel te weinig aandacht voor een duurzame aanpak. Door de alomtegenwoordige armoede kunnen boeren kunnen niet genoeg investeren. Er is weinig water en aanwezige voorraden worden slecht beheerd, en er gaat lang niet genoeg aandacht naar onderzoek en ontwikkeling. De laatste decennia zijn er ook veel ervaren boeren gestorven aan aids.

De rest van de wereld gaat niet vrijuit. Zo hebben rijke landen te lang getalmd met schuldkwijtschelding. De aanzienlijke Afrikaanse schuldenlast kan een rem zetten op de investeringen in de landbouwsector, zegt Mark W. Rosegrant, de belangrijkste auteur van de studie. De recente beslissing van de grootste industrielanden om 18 van de armste landen 40 miljard dollar aan schulden kwijt te schelden vormt een welgekomen bron van financiële middelen die een belangrijke impuls kan geven aan de landbouw en de voedselzekerheid, als het geld goed geïnvesteerd wordt, gelooft Rosegrant.

De studie zegt ook waarvoor de middelen kunnen worden gebruikt. Prioriteiten zijn landbouwonderzoek, de aanleg van wegen op het platteland, irrigatie, onderwijs, proper water en gezondheidszorg. Maar heel wat Afrikaanse landen komen nog niet in aanmerking voor schuldverlichting en blijven dus geld afdragen aan banken in Europa en Noord-Amerika in plaats van meer te investeren in hun landbouwsector.

En dan is er het internationale protectionisme, dat succesrijke Afrikaanse producenten de toegang ontzegt tot de interessantste markten. We tonen aan dat het afschaffen van importquota en heffingen door de rijke landen op de producten van ontwikkelingslanden Afrika meer dan 4 miljard euro per jaar kan opleveren, zegt Rosegrant. Daar moet werk van gemaakt worden bij de onderhandelingen in de Wereldhandelsorganisatie. (PD)