Afrikaanse problemen niet centraal op Afrikaans WSF

De kritiek op de neoliberale agenda staat centraal op de conferentie, verdedigt Vitalis Meja de bijeenkomst. Hij werkt voor het Afrikaans Forum en Netwerk over Schulden en Ontwikkeling in Harare en trekt volgende week naar de Malinese hoofdstad Bamako.

We hebben onderwerpen als aids en goed bestuur niet laten vallen - ze worden gewoon in een breder perspectief besproken. De Afrikaanse thema’s zullen altijd naar boven komen. Het geweld tegen vrouwen in Darfur zal bijvoorbeeld zeker aan bod komen, en daarmee belanden we vanzelf bij de vragen rond goed bestuur.

Het WSF, de jaarlijkse massabijeenkomst van linkse actievoerders, vakbondsmensen en medewerkers van ontwikkelingsorganisaties, vindt dit jaar op drie continenten plaats. Van 19 tot 23 januari bijt Bamako de spits af. Meteen daarna volgt een Latijns-Amerikaans luik in Caracas, de hoofdstad van Venezuela. En in maart blazen de Aziatische andersglobalisten verzamelen in de Pakistaanse havenstad Karachi. Het is een poging om meer mensen te betrekken bij de discussies. Weinig actievoerders uit Afrika kunnen een conferentie in Latijns-Amerika of Azië bijwonen, en vice versa.

Het Afrikaanse luik van het WSF buigt zich over de indrukwekkende lijst van thema’s die ook op de agenda van de vorige edities van de bijeenkomst stonden: van oorlog en militarisme over vrouwenrechten tot wereldhandel en de schuldenlast.

Die thema’s houden ook veel Afrikaanse actievoerders bezig. Afrika groeit met 4,6 procent per jaar, maar de ellende blijft. 60 procent van de mensen in zwart Afrika zit onder de armoedegrens, zegt Meja. Het neoliberale model biedt geen oplossing: alle rijkdom gaat naar de welvarende landen, Afrika verarmt verder, zegt Meja. Als gevolg daarvan blijft zwart Afrika achter op alle terreinen, van onderwijs tot voedselveiligheid en gezondheid.

Maar niet iedereen wil het neoliberalisme - de overtuiging dat een beleid van liberalisering, privatiseringen en internationale opening van de economie het enige recept is om voor welvaart te zorgen - de schuld geven van alles wat fout gaat in Afrika. Het is een gemakkelijke zondebok, zegt Ayesha Kajee van het Zuid-Afrikaans Instituut voor Internationale Zaken in Johannesburg. Maar we moeten ook de verantwoordelijkheid opnemen voor waar onze leiders gefaald hebben. Kijk maar naar landen waar de grondwet gemanipuleerd wordt om de president aan de macht te houden, zoals nu het geval is in Uganda. Ze verwijst naar de beslissing van de Ugandese president Yoweri Museveni’s om via een grondwetswijziging voor zichzelf het pad te effenen naar een derde ambtstermijn.

De niet-gouvernementele beweging in Afrika zou best ook zichzelf kritisch onder de loep nemen in Bamako, vindt Kajee. We hebben de laatste jaren een levendig middenveld in Afrika, maar die organisaties hebben niet genoeg informatie doorgegeven om de bevolking meer macht te geven. Alleen zo kan volgens haar genoeg druk ontstaan op de regeringen om een ander beleid te gaan voeren. Volgens Kajee kan Afrika in dat opzicht nog veel leren van Aziatische actievoerders.

Het is nog niet duidelijk hoeveel deelnemers het WSF in Bamako zal aantrekken. Ook binnen Afrika zijn vliegtuigtickets duur, en weinig organisaties hebben de middelen om deel te nemen aan internationale conferenties. Maar de organisatoren zeggen toch dat ze 30.000 deelnemers verwachten voor het Afrikaanse deel van het drieluik. De vorige editie van het WSF in Porto Alegre bracht 155.000 mensen op de been.

De Afrikaanse andersglobalisten hopen dat er ook genoeg gasten uit de andere continenten opdagen. We hebben onze vrienden uit Europa en Noord-Amerika nodig, zegt Sam Ndlovu, een onderzoeker van de Universiteit van Zuid-Afrika. Zonder hun steun, hun lobbywerk en hun campagnes kunnen we weinig bereiken. (PD/ADR)



WSF in Bamako (19 - 23 januari) http://www.fsmmali.org/