Angola paradijs voor mensensmokkelaars

Paulino Cunha da Silva, hoofd samenwerking en uitwisseling van het Angolese Ministerie van Binnenlandse Zaken, zei deze week tijdens een bijeenkomst dat het land geen goede wetten heeft om mensensmokkel te bestrijden. “Er staat ons nog veel te doen in Angola, vergeleken met de ervaring die andere landen al hebben opgedaan. Sommige van die landen zijn de belangrijkste herkomstlanden van slachtoffers van deze criminele netwerken.”
Volgens Cunha da Silva is de overheid voor de bestrijding van mensenhandel aangewezen op samenwerking met de bevolking, omdat smokkelaars niet alleen transportroutes kiezen via lucht, zee en over land, maar ook via internet werken.
Om het probleem te bestrijden is het ook belangrijk dat arme landen de Millenniumdoelstellingen van de Verenigde Naties (MDG’s) halen, omdat die zich richten op armoedebestrijding, gendergelijkheid en onderwijs. “Als de MDG’s gehaald worden, is er minder reden voor jongeren om een beter leven te zoeken in het buitenland. Die dromen eindigen vaak met mensensmokkelaars die er misbruik van maken”, aldus Cunha da Silva.
Uit onderzoek van de VN en Interpol blijkt dat mensenhandel de op twee na belangrijkste inkomstenbron is voor de internationale georganiseerde misdaad. Drugshandel en wapenhandel staan op de eerste en tweede plaats.
Oorlog
Angola is nog maar enkele jaren aan het herstellen van dertien jaar onafhankelijkheidsoorlog tegen Portugal (1961 - 1974) en 37 jaar burgeroorlog (1975 - 2002). Het heeft een relatief jonge en arme bevolking en is gepolariseerd door sociale ongelijkheid. Al die factoren dragen bij tot de mensenhandel.
Vrouwen en kinderen die uit Angola gesmokkeld worden, gaan vaak naar buurland Namibië. In heel Afrika is Zuid-Afrika het grootste bestemmingsland. Omdat er met de mensenhandel veel te snel en gemakkelijk geld kan worden verdiend, wil Angola werk maken van een strengere wetgeving.
Ana Filgueiras van de niet-gouvernementele organisaties Cidadaos do Mundo (Burgers van de Wereld) ziet dat iets anders. “Hoewel wetgeving belangrijk is, kan die op zichzelf niet leiden tot lagere misdaadcijfers”, zei ze. 
Filgueiras baseert zich op achttien jaar ervaring in Brazilië en veertien jaar in Afrika. “Net als bij de aidsepidemie is het allerbelangrijkst om te luisteren naar de kwetsbaren. Samen met hen moet je werken aan een oplossing, door strategieën uit te stippelen en betere informatievoorziening. Dat moet uit de gemeenschap zelf komen.”
“Armoede en gebrek aan zelfbewustzijn bij vrouwen en jongeren zijn factoren die ze niet alleen kwetsbaar maken voor misbruik, maar ook voor besmetting met hiv. Dat is een last de ze ook nog met zich meedragen als ze aan hun misbruikers weten te ontsnappen.
Slavenarbeid
Katharina Schnoring van de International Organisation for Migration (IOM) die de bijeenkomst sponsorde, zei dat er een onderscheid gemaakt moet worden tussen slachtoffers van mensenhandel en illegale migranten. “Slachtoffers van mensenhandel hebben geen enkele bescherming.”
Filgueiras wees erop dat “illegale migranten, die we ongedocumenteerd noemen, ook bescherming nodig hebben.” “Zij zijn ook slachtoffer van armoede en gebrek aan goede informatie. Zij worden ook blootgesteld aan netwerken die slavenarbeid exploiteren en mensen tot prostitutie dwingen, wat kan leiden tot seksueel overdraagbare ziekten zoals aids.”