Azië en Afrika kunnen veel van elkaar leren

Er zijn veel verschillen tussen Afrika en Azië, maar beide continenten vertonen ook veel overeenkomsten, zegt Deve. Zijn organisatie Mwelekeo wa NGO (Mwengo) is een niet-gouvernementele organisatie die de invloed van maatschappelijke organisaties in Zuidelijk en Oost-Afrika wil versterken. Ik verwacht dat de problematiek in Afrika ook in Karachi op de agenda staat, zegt hij. Karachi is een goede voorbereiding op onze bijeenkomst in Nairobi, in januari 2007.

Het Wereld Sociaal Forum (WSF), nu in zijn zesde jaar, is volgend jaar voor de tweede keer in Afrika. In januari van dit jaar werd de Afrikaanse editie van het WSF gehouden in Bamako, Mali. Dit jaar koos de organisatie voor een ‘polycentrisch’ forum op drie plaatsen: Bamako, Caracas (Venezuela) en Karachi. Het WSF in Karachi was in eerste instantie in januari gepland, maar het werd uitgesteld na de aardbeving in Pakistan in oktober vorig jaar. Bij die ramp kwamen ongeveer 90.000 mensen om. Zo’n 3,5 miljoen mensen raakten dakloos.

Volgens Deve kunnen Afrika en Azië op veel terreinen met één stem spreken. De structurele oorzaken van armoede zijn in Azië en Afrika hetzelfde. Dat kan betekenen dat ze dezelfde oplossingen aandragen, zegt Deve. Bezoekers van de fora moeten doorgaans weinig hebben van het bedrijfsleven en zijn bang voor dominantie van rijke landen, voegt hij eraan toe. Hun visie op multinationals verschilt niet van elkaar. Ook op het gebied van genetisch gemodificeerd voedsel en landbouw denken ze gelijk. Op beide continenten is men het erover eens dat het de taak is van de overheid om basisvoorzieningen te beheren. Door de overeenkomsten in problematiek, trekken Afrika en Azië vanzelf naar elkaar toe.

Zenele Twala, uitvoerend directeur van de Zuid-Afrikaanse NGO-Coalitie (Sangoco) in Johannesburg, zegt dat regionale samenwerking bijdraagt aan een oplossing voor problemen. Haar organisatie wil samenwerking tussen maatschappelijke groeperingen op verschillende continenten bevorderen. Als mensen structurele relaties onderhouden met andere ngo’s, zoals in de West-Sudanese provincie Darfur, dan is het gemakkelijker om de problemen daar te begrijpen en er iets aan te doen, zegt ze.

Als onderdeel van een campagne om interregionale solidariteit te bevorderen, ontving Sangoco eerder deze maand zes leden van Palestijnse maatschappelijke organisaties voor een driedaagse ontmoeting in Johannesburg. Vanwege de beperkte bewegingsvrijheid in bezette gebieden, zoals de Westelijke Jordaanoever, konden ze elkaar niet eerder persoonlijk ontmoeten. De Israëlische overheid heeft strenge controles ingesteld voor Palestijnen die de Westelijke Jordaanoever willen verlaten.

Twala vindt dit soort ontmoetingen waardevol, maar de reiskosten zorgen ervoor dat veel ngo’s zich persoonlijk contact met organisaties in andere werelddelen niet kunnen veroorloven. Volgens Deve blijven er echter nog mogelijkheden genoeg over. We kunnen communiceren via publicaties en e-mail.

Bij het WSF in Karachi, dat nog tot en met 29 maart duurt, worden tussen 30.000 en 40.000 activisten uit de hele wereld verwacht. Het Wereld Sociaal Forum ontstond in als tegenhanger van het jaarlijkse Wereld Economisch Forum in Davos. Dat forum trekt vooral vertegenwoordigers van regeringen en het bedrijfsleven. Het WSF trekt vooral vertegenwoordigers van maatschappelijke organisaties die zoeken naar alternatieven voor de huidige politieke en economische orde. (JS)