De (vrije) markt van biodiversiteit

Om het verlies aan biodiversiteit tegen 2010 drastisch af te remmen, lanceerde de Internationale Unie voor Natuurbehoud tien jaar geleden de campagne Countdown 2010. Europa wilde het verlies zelfs helemaal een halt toeroepen –ambitieus, maar het is niet gelukt.
 
Een op de vijf zoogdieren, een op de drie amfibieën en een op de zeven vogels zijn uitgestorven of met uitsterven bedreigd. Er komen voortdurend soorten bij, maar ook die sterven uit voor ze goed en wel geïnventariseerd zijn. Menselijke bewoning heeft een derde van de habitats op de planeet ernstig aangetast. Door de klimaatverandering komen sommige ecosystemen onder extreme druk te staan en sterven soorten uit. 
Ook het recente rapport Global Biodiversity Outlook toont hoe ernstig de situatie is. Het rapport wijst op drie tipping points in de ecosystemen, ingrijpende veranderingen met een ongekende impact. Eén is de verdere ontbossing van de Amazone die door bosbranden, droogtes en verandering in weerspatronen voor een grondige omslag in de ecosystemen en het klimaat kan zorgen. Een ander tipping point is de toename van fosfaten en nitraten in zoetwaterreservoirs, veroorzaakt door overvloedige stromen van afvalwater en bemesting uit de landbouw. Ten slotte zijn er de koraalriffen, die dreigen af te sterven door verzuring van de oceanen. Ze vormen op zich een ecologisch en economisch systeem waar honderden miljoenen mensen van afhangen voor hun overleven en zijn een buffer tegen orkanen en overstromingen. 
‘We beseffen maar niet hoe afhankelijk we zijn van wat de natuur en de ecosystemen ons geven’, zegt de Indiër Pavan Sukhdev. ‘Niet alleen voor goederen en diensten maar ook voor het stabiliseren van het klimaat en voor menselijke bescherming tegen schokken en extreme weersomstandigheden.’ Sukhdev coördineert het rapport De economie van ecosystemen en biodiversiteit (TEEB), dat op de VN-conferentie in Nagoya wordt voorgesteld. Het is opgesteld in opdracht van het VN-Milieuprogramma en mee gerealiseerd onder impuls van de Europese Commissie en Duitsland.
Het TEEB-rapport komt tot de conclusie dat het sociaal en economisch veel rendabeler is geld uit te trekken voor natuurbescherming, dan niet aan natuurbescherming te doen. Verlies van natuur heeft immers ook directe economische en sociale gevolgen, denk maar aan het verlies van visbestanden of akkers, de vervuiling van bodems of het verdwijnen van bossen en alle producten van de bosbouw.