“Doha moet een internationale New Deal opleveren”

Wieczorek-Zeul treedt samen met Trevor Manuel, de Zuid-Afrikaanse minister van Financiën, op als speciale gezant van VN-secretaris-generaal Ban Ki-moon voor de conferentie in Doha. De bijeenkomst moet de afspraken vernieuwen die arme en rijke landen maakten op een conferentie over hetzelfde thema die in 2002 in Monterrey werd gehouden.
IPS: Heeft u nog hoop dat de conferentie een succes wordt, gelet op de financiële crisis die in de grote donorlanden woedt? Is dit geen heel ongelukkige timing?
Wieczorek-Zeul: “We hebben geen andere keuze dan de conferentie te laten slagen. De wereld moet de engagementen van Monterrey bevestigen en moet antwoorden formuleren op nieuwe uitdagingen als de klimaatverandering, de voedselcrisis, de schommelingen van de brandstofprijzen en de financiële crisis.
De ontwikkelingslanden worden ook hard getroffen door de financiële crisis. Het zijn de allerarmsten die het meest zullen lijden. Ze hebben geen sociaal vangnet of spaargeld. De grond wordt gewoon onder hun voeten weggeslagen.
We moeten daarom internationale oplossingen vinden die rekening houden met alle landen, van elk ontwikkelingsniveau. Het toeval dat we de conferentie voor dit moment hadden gepland, biedt grote kansen om het eens te worden over een internationale New Deal. Als de wereld miljarden kan mobiliseren om banken te redden, moeten toch ook de middelen gevonden kunnen worden om de wereldbevolking te behoeden voor armoede, honger en klimaatverandering? Het is een kwestie van politieke wil.”
Wat zou voor u een succes maken van de conferentie? Meer ontwikkelingshulp? Bindende afspraken met deadlines? Nieuwe financieringsbronnen?
“We kunnen het welslagen van de conferentie niet alleen in cijfers uitdrukken. Monterrey werd een groot succes omdat we een geest van wereldwijd partnerschap konden creëren. We werden het erover eens dat rijke landen en ontwikkelingslanden samen verantwoordelijk zijn voor ontwikkeling en dat alle partners zich moeten engageren. Zeker in deze crisistijden is het van belang dat gevoel van internationaal partnerschap te vernieuwen.
Daarvoor zijn er maatregelen nodig die het vertrouwen versterken. Als donorlanden moeten wij onze beloftes over het volume van ontwikkelingshulp bevestigen en laten zien dat we die ook hard maken, bijvoorbeeld door de begroting ervoor op te trekken en door nieuwe bronnen aan te boren, zoals de inkomsten uit de handel in emissierechten. We moeten ook het fundament leggen voor de mobilisering van meer middelen in de ontwikkelingslanden. Efficiënte belastingssystemen bieden goede kansen.”
De ontwerpverklaring roept de wereld op een grote conferentie te organiseren om de internationale financiële architectuur te hertekenen. Denkt u dat er daarvoor steun komt van de donorlanden? Die zouden beslissingsmacht inboeten in de Wereldbank en het Internationaal Monetair Fonds.
“De financiële crisis dwingt de internationale gemeenschap het financiële systeem te herbekijken. Het laissez-fairebeleid heeft gefaald, en dus moeten we nieuwe regels afspreken en voor meer transparantie zorgen. Maar ik wil erop wijzen dat het IMF ook voor de huidige crisis de verdeling van stemrechten al hervormd heeft, terwijl de Wereldbank een gelijkaardig proces in gang heeft gezet dat in de lente van 2009 moet rond zijn. Die hervormingen ruimen meer plaats in voor de stem en de participatie van ontwikkelingslanden.”