Giftige stoffen in kinderkleding grote merken

De milieuorganisatie kocht in totaal 82 producten in winkels in 25 landen over de hele wereld van merken als C&A, Disney, GAP en H&M, sportmerken als Nike, Puma en Adidas, en het luxemerk Burberry. De producten werden in een onafhankelijk laboratorium in het Britse Exeter geanalyseerd.

De resultaten bleken schokkend: van de 82 producten bleken er 50 nonylphenol ethoxylaten (NPE’s) te bevatten: chemicaliën die afbreken tot het giftige en hormoonverstorende nonylphenol. De concentratie bleek volgens de studie het hoogst bij C&A, Disney en American Apparel. Alle vijftien producten die onderzocht werden op hormoonverstorende PFC’s, bleken positief.

Van de 35 stukken die op ftalaten werden onderzocht, bleek 33 positief. Ftalaten kunnen de ontwikkeling van de voortplantingsorganen verstoren en worden in verband gebracht met onder meer astma en leerproblemen. In twee gevallen was de concentratie zo hoog dat ze onder de Europese wetgeving niet toegelaten zouden zijn in kinderspeelgoed. Die wetgeving is echter niet van toepassing op textiel.

Monsters in de kast

“Dit is een nachtmerrie voor ouders die kleding zoeken voor hun kinderen zonder gevaarlijke chemicaliën”, zegt Chih An Lee van Greenpeace Oost-Azië. “Deze chemicaliën zitten overal in, van exclusieve luxemerken tot budgetmode, en ze vervuilen onze waterlopen van Beijing tot Berlijn.”

Greenpeace noemt de kledingstukken “de echte monsters in de kast van kinderen”, en roept zowel de overheden, de bedrijven zelf als de ouders op om het gebruik van de stoffen te stoppen. “Ouders, modefans en anderen kunnen helpen deze giftige nachtmerrie te stoppen door dat aan de vervuilende merken te laten weten. Dankzij de wereldwijde kracht van mensen hebben een aantal grote merken al beloofd af te zien van het gebruik van deze stoffen.”

China blijft wereldwijd niet alleen de grootste textielproducent, maar ook de grootste afnemer van chemicaliën. Greenpeace roept de Chinese overheid op om het gebruik van de gevaarlijke stoffen in de textielindustrie te stoppen. Dat moet via een zwarte lijst van stoffen, denkt de organisatie, maar ook de verplichting dat bedrijven informatie vrijgeven over de stoffen die ze gebruiken.