Hitlers erfenis

Anders dan Finkelstein vertrekt Burg echter van binnenuit, vanuit de zionistische beweging, al doet hij dat als ‘postzionist, antizionist, en anticatastrofische zionist’. Burg vertrekt van zijn eigen leefwereld en ervaringen, en valt terug op de geschriften van het Judaïsme, een vredesreligie.
Burg wil dat Israël geneest van de traumadrang. Kwetsen of de Shoah minimaliseren is daarbij het laatste wat hij wil. Israël leidt aan ernstige kwalen, zegt hij, ook aan een enorm gebrek aan zelfvertrouwen. Dat verklaart volgens hem de neiging van Israël om zich tegelijk superieur en gecontesteerd op te stellen. ‘De voortdurende aanwezigheid van de Shoah in mijn leven lijkt op het suizen van mijn oor’, schrijft hij.
 ‘In ons leven is de Shoah meer aanwezig dan God.’ De relaties tussen Joden en Arabieren, tussen gelovigen en niet-gelovigen, tussen Sefardische en Asjkenazische Joden worden bepaald door de Shoah, en hebben een traumacompetitie in het leven geroepen. Tegelijk is het de Shoah die de identiteit van de Israëli’s vorm moest geven, moest uniformiseren, want er heeft eenvoudig nooit zoiets bestaan als dè complexloze joodse identiteit.
Burg wil niet vergeten, maar hij wil dat Israël ophoudt met zich voor eeuwig te laten gijzelen door de herinnering. ‘In plaats van te genezen, infecteren we onszelf constant opnieuw’.
Bovendien, zegt hij, heeft Israël geen monopolie op de Shoah. ‘Hij is niet alleen van ons, het is onze ramp, maar ze behoort toe aan de (gehele) mensheid.’
De Holocaust is voorbij, door Avraham Burg is uitgegeven door Ambo. 305 blzn. ISBN 9 789026 322570