Huisvrouwen nog steeds niet naar waarde geschat

Onbetaald huishoudelijk werk blijft “onzichtbaar en wordt niet gemeten”, zegt Ban Ki-moon in een rapport van de VN-Commissie voor de Status van de Vrouw, die maandag bijeenkwam voor een twee weken durende sessie. Het bevestigt de stereotiepen van de man als broodwinner en de vrouw als verzorgster. “Dat beperkt het potentieel van vrouwen en meisjes voor onderwijs en opleiding, voor de arbeidsmarkt en voor het openbare leven”, aldus de secretaris-generaal.
Het aandeel van vrouwen in betaald werk is de laatste decennia aanzienlijk toegenomen, tot 46,4 procent in 2007, volgens cijfers van de Internationale Arbeidsorganisatie (IAO). Maar het vrouwelijke aandeel in onbetaald huishoudelijk werk blijft nog altijd buiten verhouding groot. Als je de betaalde en onbetaalde uren combineert, hebben vrouwen langere werkdagen dan mannen, met minder tijd voor ontspanning en slaap, zegt de IAO.

Traag

In sommige landen neemt het aandeel van de man in het huishoudelijke werk duidelijk toe, onder meer in Canada en Denemarken, maar de beschikbare gegevens suggereren dat de wereldwijde evolutie zeer traag verloopt.
“Onevenwichten en ongelijkheden in de verdeling van verantwoordelijkheden tussen mannen en vrouwen blijven bestaan, zowel in de openbare als in de privésfeer, zowel in betaald als in onbetaald werk”, zei VN-vice-secretaris-generaal Asha-Rose Migiro in de openingstoespraak maandag.
De aidsproblematiek heeft duidelijk gemaakt dat een hele reeks belanghebbenden, ook de overheid, de privésector en de civiele samenleving, een rol moet spelen in de zorg voor mensen, zei ze. Dat vereist een nieuwe, allesomvattende aanpak.

Last verminderen

“Ten eerste, moeten we onbetaald werk en zorgverstrekking op gezins- en
gemeenschapsniveau erkennen en hun bijdrage tot de sociale en economische ontwikkeling waarderen”, aldus de VN-vice-secretaris-generaal. “Dat vereist een verbeterde meting van zulk werk in de nationale cijfers. Ten tweede moeten we de last verminderen van de huishoudelijke en zorgverantwoordelijkheden, zowel in tijd als het werk zelf. Ten derde moeten we de belangrijke verantwoordelijkheden waarmee vrouwen en meisjes geconfronteerd worden bij de thuiszorg in de context van hiv en aids aanpakken, en manieren vinden om de rol van de man daarin te versterken. Ten vierde moeten we wetten en beleidsmaatregelen uitwerken die werk- en gezinsverantwoordelijkheden met elkaar verzoenen voor zowel mannen als vrouwen.”