Laatste bastion communisme kleurt dieprood

De Indiase deelstaat West-Bengalen doet zijn reputatie als ‘s werelds laatste communistische bastion alle eer aan. Voor de zevende keer op rij zal het Linkse Front, een coalitie van zeven partijen onder leiding van de marxistische CPI-M, een regering vormen. Die zal het leven van 80 miljoen mensen bestieren.

Vandaag (8 mei) vindt de laatste etappe plaats van de stembusslag. Die werd gespreid over 5 dagen om maximale transparantie en controle toe te laten. Links wil zo de traditionele kritiek van rechts counteren dat het Linkse Front haar machtsmonopolie misbruikt om de verkiezingen te vervalsen.

Peilingen van de vier voorbije etappes (17, 22, 27 april en 3 mei) laten er weinig twijfel over bestaan: de communisten halen ook nu weer een monsterscore. De enige vraag is met welke marge het Links Front wint.

De coalitie dankt haar succes naar eigen zeggen aan een goed beleid. We plukken de successen van het landhervormingsprogramma uit de jaren 80 dat kleine boeren meer rechten gaf, zegt de regering.

Er is duidelijk ook een gebrek aan tegenstand. De oppositie is hopeloos verdeeld. Trinamool Congress, de grootste regionale oppositiepartij, heeft deze keer geen kartel kunnen vormen met de Congrespartij, de grootste partij in het federale halfrond. Beide partijen “kunnen in West-Bengalen niet op tegen de organisatorische kracht van links”, zegt politiek commentator Amiya Chaudhury. “Het is tekenend dat ze zelfs niet genoeg waarnemers vinden om in alle stembureaus toe te kijken.”

De communisten hebben hun electorale basis op het platteland weten uit te breiden naar de stedelijke middenklasse. De communistische premier van de deelstaat, Buddhadeb Bhattacharjee, heeft sterk geïnvesteerd in Kolkata. Die ‘look urban’-strategie heeft de CPI-M een nieuw electoraat bezorgd. Bhattacharjee is de lieveling geworden van de stedelijke middenklasse.

Het 63-jarige stemmenkanon heeft een positief imago als een pragmatisch en moderne leider. Ondanks zijn marxistische denkbeelden is hij niet bang om buitenlandse investeerders aan te trekken. Het is niet mogelijk om een marxistisch socialisme in te voeren in een kapitalistisch India, zegt hij.

West-Bengalen zag zijn belangrijkste economische troeven, de staalindustrie en de zware nijverheid, achteruit boeren. Honderdduizenden mensen werden de laatste decennia ontslagen bij faillissementen van grote bedrijven. De communisten stelden zich erg pragmatisch op en wisten buitenlandse investeerders te overtuigen om te investeren in de deelstaat. Dat is opmerkelijk, gezien het feit dat West-Bengalen ooit synoniem stond met militante vakbonden en een belabberd werkethos.

Nirupam Sen, de minister van Industrie, is niet vies van de vrije markt. “We trachten ICT-bedrijven, zowel grote als kleine, te verleiden om in West-Bengalen te investeren. Dat betekent niet dat we de belangen van de arbeidersklasse en de werklozen vergeten. We zijn nog altijd de enige politieke coalitie in India die iets doet voor de armen.” (MM)