"Mexico heeft geen water om schaliegas te winnen"

“In Mexico is er geen water. Waar gaan ze het vandaan halen om schaliegas te winnen”, vraagt Miriam Grunstein van het Centrum voor Economisch Onderzoek en Onderwijs zich af.

Staatsbedrijf Pemex heeft in 2011 minstens zes proefboringen verricht in de noordelijke deelstaten Nuevo León en Coahuila en bereidt nu een nieuw project voor in de zuidoostelijke deelstaat Veracruz. De komende vijftig jaar wil Pemex 6500 putten operationeel krijgen.

Zware droogte

Schaliegas zit in schalie, een gesteente, opgeslagen. Om het gas eruit te krijgen moet het gesteente ondergronds eerst barsten. Daartoe pompt men water en chemicaliën in het gesteente onder hoge druk, het zogenaamde fraccen.

Volgens voorstanders komen daarbij minder broeikasgassen vrij dan bij conventionele olie en gas. Tegenstanders wijzen op het gevaar voor aardbevingen en grondwatervervuiling met kankerverwekkende stoffen.

Mexico kreeg vorig jaar af te rekenen met zware droogte. De gevolgen voor landbouw, veeteelt en tientallen gemeenschappen waren groot. De voorspellingen voor dit jaar zijn niet veel gunstiger.

Geen debat

Volgens berekeningen van de Amerikaanse energie-informatiewaakhond EIA beschikt Mexico over 163 biljoen kubieke meter schaliegas. Pemex is voorzichtiger en schat de reserves op 120 biljoen kubieke meter.

De Mexicaanse overheid moet dit jaar de normen vastleggen voor de schaliegaswinning.

Als men geen onderzoek heeft gedaan naar de gevolgen voor onder meer water, dan mag Mexico hier niet mee doorgaan, zegt David Enríquez, docent aan het Autonoom Technisch Instituut van Mexico. ” Nationale en internationale instanties moeten nagaan of er garanties zijn voor het milieu, ze moeten het toegepaste model en de monitoring evalueren.

“Er is een zeer technisch en zeer analytisch onderzoek nodig dat ons vertelt of de tijd al dan niet rijp is, vanuit milieu- of marktoogpunt bekeken, om dit in bepaalde zones en met specifieke technologie te ontwikkelen. Maar een debat op dat niveau heb ik nog niet gezien.”

Ontzilting

Francisco Barnés, lid van de Commissie voor Energieregulering, pleit voor recyclage van water en ontzilting van zeewater. Ontzilting is duur en geeft milieuproblemen, onder meer de enorme hoeveelheid zout die overblijft. “Dat moeten we oplossen, met een sterke milieuregulering”, zegt Barnés.

Mexico telt al 435 ontziltingsinstallaties. De grootste bevindt zich in de noordwestelijke deelstaat Baja California Sur, met een capaciteit van 200 liter seconde.