Opiniemakers reageren verdeeld op Obama’s speech

Noam Chomsky is een Amerikaanse taalkundige, politiek activist en mediacriticus, die zijn visie deelde met het Institute for Public Accuracy (IPA). Wat Chomsky mistte tijdens de speech, was een verwijzing naar de rol die de VS spelen in het hele conflict.  ‘Obama riep Arabieren en Israëli’s op om elkaar niet met de vinger te wijzen en om het conflict langs beide kanten te bekijken. Er is echter nog een derde kant in het verhaal. De Verenigde Staten hebben namelijk een beslissende rol gespeeld in het verleden, het heden en de toekomst van het conflict. Als we alleen nog maar het debat over de nederzettingen bekijken, merken we dat zelfs als Israël zou stoppen met die activiteiten, de huidige nederzettingen behouden blijven. Die zijn er in het verleden gekomen met steun van de VS,” aldus Chomsky.
Robert Fisk is een Britse journalist, schrijver en Midden-Oostencorrespondent voor The Independent. Fisk ziet de toespraak als een mijlpaal in de geschiedenis. Obama leverde een heel verstandige speech af volgens hem, waarin hij steeds beide kanten van het plaatje bekeek. Het viel hem vooral op dat in de speech, die meer dan 6000 woorden bevatte, geen enkele maal het woordje ‘terror’ of ‘terrorism’ voorkwam. Het belangrijkste vond Fisk de durf van Obama ten opzichte van Israël. ‘Israël moet concrete stappen ondernemen om de Palestijnen vooruitgang te laten boeken en het Palestijnse lijden en bestaansrecht onderkennen. Generaties lang heeft Israël nooit zo stevige kritiek ontvangen van een Amerikaanse president. Het leek even op het einde van de zionistische droom. Heeft Bush ooit bestaan?’, vraagt Fisk zich af.
Gideon Levy, van de Israëlische krant Haaretz ziet een nieuwe wind waaien door het Midden-Oosten. Deze president is een groot leider, zegt hij, iemand die uitblinkt in wijsheid en gevoel. De speech was geen aanval tegen de Israëli’s of de Palestijnen. Obama zocht de gelijkenissen en niet ver verschillen. Hij sprak over de holocaust en de nakba (de vlucht en verdrijving van de Arabieren uit Israël in de periode 1947-1949), zonder daarbij het ene te minimaliseren ten opzichte van het andere. Of het iets gaat uitmaken, is volgens Levy een andere zaak: ‘Onze rechterzijde in Israël en de verschillende vredesbewegingen zullen allebei teleurgesteld zijn omdat Obama teveel in het midden bleef. Maar een speech is maar een zaak, de tijd om dingen te ondernemen ligt nog in het verschiet. Maar waarom woorden verspillen aan de zaak? Het Israëlische nieuws opende donderdag met een plaatselijk nieuwsfeit, dat is wat de Israëli’s echt bezighoudt. ‘Never mind Obama’, Israël heeft zijn eigen zorgen.”