Pakistaanse boeren plukken niet de vruchten van mangoteelt

De koning van de vruchten, zoals de mango hier wordt genoemd, weet zijn weg naar het buitenland nog niet goed te vinden. Slechts 7,5 procent wordt geëxporteerd, in plaats van de 35 of 40 procent die volgens deskundigen mogelijk is.

Weersafhankelijk

Telers zijn heel afhankelijk van het weer, zegt Farid Khan Khakwani, een teler met 80 hectare land in Shujabad in de Punjab, een regio met verschillende goede mangosoorten. Van februari, wanneer zijn bomen beginnen te bloeien, tot augustus, de oogstmaand, kan hij heftige weersveranderingen niet gebruiken.

Dit jaar lijkt het goed te gaan, maar hij wil niet te vroeg juichen. “Vorig jaar dacht ik dat ik een monsteroogst had, maar in de allerlaatste week was er zo’n harde wind dat zowel het rijpe als onrijpe fruit van de bomen waaide. In plaats van 2 miljoen mango’s had ik minder dan 800.000 vruchten te verkopen.” Ook veranderingen in temperatuur en regenval kunnen de oogst in het honderd laten lopen.

Volgens onderzoekers is het weer echter niet de reden dat de export zo klein blijft. De markt functioneert niet goed. De VS hebben daarom projecten opgezet om “marktverbindingen te creëren, infrastructuur op boerderijen te verbeteren, boeren te helpen met certificering, landbouwtrainingen te geven en te helpen toegevoegde waarde te creëren”, zegt dr. Waqar Ahmed, tuinbouwadviseur. Sinds 2009 heeft hij voor de Amerikaanse ontwikkelingsdienst USAID met 29 mangobedrijven gewerkt.

Zo’n 4500 telers hebben in de loop van het project een training gehad. Er zijn veertien mangoboerderijen opgezet met moderne verwerkings- en opslagfaciliteiten. De telers krijgen hulp bij het transport van hun mango’s naar nieuwe markten in Europa en het Midden-Oosten, en ze leren te voldoen aan het GAP-keurmerk voor goede landbouw, dat in de EU en de VS nodig is.

Moderne methodes

“We hebben de moderne methodes nooit bijgehouden”, zegt Ghulam Sarwar Abro, teler in Kotri in de provincie Sindh. “Ik wist niet dat ik micronutriënten op de bomen kon spuiten voor de voeding, in plaats van mest in de bodem. En ik realiseerde me niet dat de hoge mangobomen waar we zo trots op waren minder opbrengst leverden. We wisten niet dat oude reuzen veel meer voeding nodig hebben, en dan nog hongerig blijven.” Doordat hij zijn bomen nu laag en dun hield, heeft hij van de harde wind weinig last gehad.

Volgens Ahmed is de regering ook schuldig aan de situatie. De Nationale Accreditatieraad en het Departement Plantbescherming hebben veel te weinig geld voor dit soort trainingen. “Er gaat zo veel tijd, energie en geld zitten in seminars en mangogala’s. Als de helft zou gaan naar het verbeteren van de markt, zou dat winst opleveren.”

Productiekosten nemen toe voor boeren, maar de subsidies voor mest en chemicaliën die fabrieken krijgen, zijn niet voor hen. Er zijn verschillende instituten en universiteiten die continu onderzoek doen naar exportgewassen, zegt Ahmed, maar de kennis komt amper bij de boer terecht.

Boeren zijn daardoor de meest kwetsbare partij gebleven. Omdat de teelt zo afhankelijk is van het weer, proberen ze vooral risico’s te mijden. Daardoor verkopen ze hun mango’s tegen veel te lage prijzen aan tussenpersonen die het voor bijna vier keer zo veel geld op lokale markten verkopen. “En zo worden ze door tussenpersonen uitgebuit”, aldus Ahmed.