Plantagearbeidsters krijgen nog steeds de volle laag

Onmiddellijk na het sproeien heb ik binnenin een branderig gevoel. Daarna volgen soms buikpijn, hoofdpijn, duizeligheid en misselijkheid. Zo beschrijft de plantagearbeidster Meenachi de gezondheidsproblemen waarmee ze tijdens het spuiten van pesticiden geconfronteerd wordt. Meenachi werkt sinds haar veertiende op een palmolieplantage in Maleisië. De laatste vier maanden is de buikpijn verergerd en begin ik op mijn benen te waggelen, zegt ze.

De onderzoekers van PAN-AP en Tenaganita volgden twee jaar lang 72 arbeidsters op 17 plantages in drie Maleisische deelstaten. Plantagearbeidsters blijken last te hebben van vermoeidheid, braken, rugpijn, duizeligheid, misselijkheid, ademhalingsmoeilijkheden, huidproblemen, oogirritatie, hoofdpijn en een branderig gevoel in de vagina. Arbeidster die met gevaarlijke pesticiden in de weer zijn, dragen vaak te weinig beschermende kledij. Ze zijn niet goed opgeleid en weten weinig over de producten die ze gebruiken.

Volgens de directeur van PAN-AP, Sarojeni Rengam, voerden Tenaganita en PAN-AP tien jaar geleden als eens een gelijkaardig onderzoek. Veel van de huidige problemen kwamen toen ook al voor. De organisaties stuurden kopieën van hun toenmalige onderzoeksresultaten naar de bevoegde instanties, maar veel heeft dat tot dusver niet aan de situatie veranderd.

Het onderzoek dat de voorbije twee jaar liep, bracht aan het licht dat vooral het gebruik van paraquat, een zeer populair bestrijdingsmiddel, zware problemen oplevert. Tenaganita en PAN-AP zijn dan ook van plan een campagne te voeren tegen de multinational Syngenta, een van de producenten van paraquat. Van de overheid eisen de activisten dat ze het gebruik van paraquat en andere zwaar giftige pesticiden helemaal verbiedt. Ze willen ook dat andere populaire onkruidverdelgers grondig onderzocht worden op hun nadelige gevolgen. Op alle plantages zou bovendien medisch personeel aanwezig moeten zijn dat oog heeft voor de gevaren van pesticidenvergiftiging. Plantages moeten ook goed werkende comités voor gezondheid en veiligheid krijgen.

Volgens de algemeen manager van Syngenta-Maleisië Hiu Woong Choong brengt het onderzoek niets nieuws aan het licht en zijn de resultaten niet gebaseerd op feiten. Hiu geeft toe dat alle pesticiden giftig zijn. Maar volgens hem kunnen arbeiders door een juist gebruik alle risico’s vermijden die vastzitten aan bestrijdingsmiddelen als paraquat. Syngenta draagt er volgens ook zorg voor dat er duidelijke richtlijnen beschikbaar zijn voor alle plantagearbeiders die met haar producten werken.

Een woordvoerder van de Maleisische Vereniging van Producenten uit de Landbouwsector (MAPA) zegt dat de grote plantagebedrijven hun arbeiders uitrusten met persoonlijk beschermingsmateriaal als handschoenen, beschermende brillen, gasmaskers en stofmaskers. De grootste bedrijven hebben veiligheidscomités en veiligheidsrichtlijnen, zegt hij. Ze hebben ook een ‘mandor’ (werkopzichter) die in het veiligheidscomité zetelt en controleert of de veiligheidsmaatregelen gevolgd worden. Ik denk dat de grote schuldigen de kleinere bedrijven zijn die geen lid zijn of waar het sproeien van bestrijdingsmiddelen wordt uitbesteed, meent hij. Maar het blijft moeilijk om elke arbeider te controleren, klaagt hij.

Elizabeth Thomas, een lid van het onderzoeksteam dat veel bedrijven bezocht, is sceptisch over de veiligheidscomités van de firma’s. Volgens mijn ervaringen zijn de arbeidsters zich niet bewust van de giftigheid van de producten die ze gebruikten, zegt ze. De firma’s zeggen dat ze gezondheids- en veiligheidscomités hebben, maar velen daarvan bestaan alleen op papier of zijn niet efficiënt. Bovendien vindt ze de veiligheidsapparatuur niet aangepast aan het warme, vochtige weer in Maleisië. De brillen dampen aan en de maskers bemoeilijken de ademhaling. Als de arbeiders daardoor trager gaan werken, worden ze gestraft door hun opzichters.