Rwanda zoekt opgeleide arbeidskrachten

We hebben behoefte aan mensen die anderen kunnen opleiden tot zelfstandige beroepen als kapper, steenkoolproducent, tapijtschoonmaker, boekhouder, zegt Vincent Karega, permanent secretaris in het Rwandese Ministerie van Arbeid.

“Het ontbreekt ons aan capaciteit, knikt ook Uzziel Ndagijimana, de directeur van een financiële school in de Rwandese hoofdstad Kigali. Ik denk dat het ons tien tot vijftien jaar zal kosten om zelfvoorzienend te zijn en genoeg arbeidskrachten te hebben voor jobs in verzekeringen, banken en boekhouding.

Sinds de genocide keerden al zo’n miljoen mensen terug naar Rwanda. Driekwart daarvan kwam uit de buurlanden Tanzania, Burundi en Oeganda, zegt Karega. Vluchtelingen uit Europa en Noord-Amerika komen aan een trager tempo terug door de beperkte voorzieningen, zoals het gebrek aan goede scholen en gezondheidsvoorzieningen. Ook de lage salarissen ontmoedigen.

De overheid voert nu een aanmoedigingspolitiek om repatriëring aan te moedigen. Ook de Stichting voor Capaciteitsopbouw die de Wereldbank, donoren en Afrikaanse overheden in 1991 oprichtten probeert te helpen om de gaten in de arbeidsmarkt te dichten.

Buitenlandse investeerders keren ook maar zeer traag terug naar Rwanda. Negentig procent van onze investeerders zijn Rwandees, zegt Karega. Volgens hem gaat het wel goed met het onderwijs in Rwanda: sinds 1994 is het aantal inschrijvingen in de lagere scholen verdrievoudigd en dat in de middelbare scholen verdubbeld. (ADR/MM)