Strijd om voorzitterschap Inter-Amerikaanse Ontwikkelingsbank in beslissende fase

Iglesias was sinds 1988 president van de IDB, een belangrijke ontwikkelingsfinancier in Latijns-Amerika en het Caribische gebied. Vorig jaar verstrekte de bank voor zes miljard dollar aan leningen, meer dan het bedrag dat de Wereldbank in de regio uitgaf.

De VS hebben 30 procent van de aandelen in de IDB in handen en hebben daarmee de grootste invloed binnen de bank. Argentinië en Brazilië zijn allebei voor 10,7 procent aandeelhouder, Mexico voor 6,9 procent en Venezuela voor 5,7 procent.

Voor de voorzitterspost zijn vijf kandidaten genomineerd. Amerika steunt de Colombiaanse ambassadeur in Washington, Luis Alberto Moreno. Hij is voorstander van de Amerikaanse drugsoorlog in Colombia, ook wel bekend onder de naam Plan Colombia. Tegenstanders van Moreno’s kandidatuur vrezen dat hij een marionet is van Washington.

Ook andere invloedrijke landen schoven kandidaten naar voren, waardoor de strijd heviger werd dan verwacht. De kandidaten van Brazilië en Venezuela, Joao Sayad en José Rojas, vormen de grootste bedreiging voor Moreno. Brazilië is de grootste economie in Latijns-Amerika en het land probeert steeds meer onafhankelijk buitenlands beleid te voeren en de invloed in de regio te vergroten. Brazilië stelt zich ook al enige tijd zelfbewuster op ten opzichte van Amerika en wist daardoor de afgelopen tijd enkele kleine successen te boeken. De Braziliaanse kandidaat, Sayad, is al vice-president van de IDB.

Rojas, voormalig minister van Financiën van Venezuela, is ook een goede kanshebber. De Venezolaanse president Hugo Chávez staat niet op bijster goede voet met Amerika en lijkt andere Latijns-Amerikaanse landen door gratis olieleveringen warm te willen maken voor de kandidatuur van Rojas. Minder kansrijke kandidaten zijn Pedro Pablo Kuczynski uit Peru en Mario Alonso uit Nicaragua.

Volgens sommige activisten maakt weinig uit wie Iglesias opvolgt, omdat de IDB al een duidelijk gedefinieerde economische agenda heeft in de regio. We hebben gemerkt dat de voorzitter niet zoveel te maken heeft met hoe het instituut werkt, zegt Nadia Martinez van het Amerikaanse Institute for Policy Studies en directeur van het Sustainable Energy and Economy Network (SEEN). De bank heeft zijn koers al uitgezet en daar zal niet meer zoveel aan veranderen.

Alle kandidaten steunen de nieuwe koers die de IDB onder Iglesias ging varen. De bank financiert vooral grote infrastrucutuurprojecten en steunt de integratie van Latijns-Amerika door het Initiatief voor de Integratie van Regionale Infrastructuur in Zuid-Amerika (IIRSA). IIRSA is een grootschalig project waarbij de wegen en spoorlijnen in de regio verbonden moeten worden in een pan-Amerikaans netwerk.

Zowel de Venezolaanse als de Braziliaanse kandidaat zijn volgens SEEN insiders die al eerder betrokken waren bij het IIRSA en ook bij de goedkeuring van enkele projecten die vanuit sociaal en milieuoogpunt gevoelig lagen. De koers van de IDB wordt door veel Latijns-Amerikaanse regeringen gesteund. Ook zij benadrukken het belang van ‘fysieke’ integratie door middel van grensoverschrijdende projecten.

Sommige belangengroepen hebben echter voorkeur voor iemand die minder sterke banden heeft met de VS dan de Colombiaan Moreno. Een minder op Amerika gerichte kandidaat zou volgens hen beter de belangen van de Latijns-Amerikaanse landen vertegenwoordigen. Natuurlijk kan een president niet in zijn eentje het beleid veranderen, de bank wordt bestuurd door de lidstaten, zegt Fabrina Furtado, politiek adviseur van Rede Brasil, een netwerk van zo’n tachtig niet-gouvernementele organisaties. Maar er is een groot verschil tussen de houding van Brazilië en Venezuela ten opzichte van de internationale financiële instituten en het blind accepteren en toepassen van het Amerikaanse beleid. Dat laatste heeft de Latijns-Amerikanen in het verleden aantoonbaar schade berokkend, zegt zij.

Tot ongenoegen van veel maatschappelijke groeperingen in de regio, heeft de IDB onder meer geld geleend aan projecten als het Camisa Aardgas Project in Peru en het Cana Brava Project in Brazilië. Bij die projecten zou te weinig rekening zijn gehouden met de belangen van de inheemse bevolking; de projecten zouden ook grote schade aan het milieu veroorzaken. (JS/PD)