Tijd voor een collectieve striptease

Vertegenwoordigers van India, Brazilië, de EU, de VS, Japan en Australië ondernemen een nieuwe poging om de multilaterale handelsonderhandelingen vlot te trekken die in december in Hongkong vastliepen.

De gesprekken, die in 2001 in Doha begonnen, moeten leiden tot een mondiaal handelssysteem met veel minder barrières.

Noord en Zuid hebben zich over verschillende kwesties ingegraven. De ontwikkelende landen willen dat de rijke landen hun grenzen openstellen voor hun landbouwproducten en eisen dat ze tegen een vastgelegde termijn stoppen met het toekennen van productie- en exportsubsidies aan hun bedrijven. De rijke landen willen dat de ontwikkelende landen de handel in nijverheidsproducten en diensten vergemakkelijken.

De meeting in Londen moet duidelijk maken wie bereid is waarop toe te geven, en hoeveel. Nu moeten beide kampen laten zien wat ze te bieden hebben. Tijd voor een collectieve striptease vat Alex Wijeratne van hulporganisatie ActionAid de bijeenkomst samen.

De handelsgesprekken maken officieel geen deel uit van de onderhandelingen binnen de Wereldhandelsorganisatie (WHO). Maar ze nemen een belangrijke plaats in op de weg naar meer officiële onderhandelingen in april en daarna in juli.

Deze gesprekken proberen een link te leggen tussen de onderhandelingen over de reductie van subsidies voor landbouwproducten, en de gesprekken over de diensten, legt Mohan Kaul, directeur-generaal van de Comonwealth Business Council uit. Daardoor kunnen beide partijen elkaars standpunten beter gaan begrijpen, en kunnen we misschien al een agenda vastleggen om over beide onderwerpen te praten. Tegen het eind van dit jaar zouden die doorbraken er moeten zijn, als beide partijen tot een akkoord komen.

De vraag is alleen hoe goed dat akkoord zal zijn, zegt Alex Wijeratne van ActionAid. Wij hoeven geen akkoord als het een slecht akkoord is. En het ontwerpakkoord dat momenteel op tafel ligt ís geen goed akkoord, want het brengt weinig bij tot de bestrijding van de armoede, integendeel zelfs.

Volgens hem moeten de rijke landen de meeste toegevingen doen. Zij willen dat de ontwikkelende landen hun grenzen radicaal openstellen. We willen dat ze meteen van die eis afstappen.

Volgens ActionAid zou het ontwerpakkoord zoals dat nu op tafel ligt, de ontwikkelingslanden in totaal 54 miljard euro kosten door het verlies aan invoerheffingen. Er zouden ook honderdduizenden banen verloren gaan. Daartegenover staan de 81 miljard euro die de rijke landen volgens de VN kunnen verdienen aan het akkoord.

Volgens ActionAid zouden door het akkoord alleen al in de auto-industrie in Brazilië 10.000 banen, in India 16.000 en in China zelfs 180.000 banen verloren gaan indien buitenlandse autobouwers die markten kunnen binnendringen.

Brazilië en India hebben volgens ActionAid een cruciale rol te spelen in de onderhandelingen. Beide landen nemen een leidende functie in binnen de ontwikkelende wereld, en terecht. Maar Brazilië en India moeten voet bij stuk houden en niet toegeven aan de druk van de VS en de EU. (IPS)