Venezuela en Ecuador zetten eerste stap naar Latijns-Amerikaans oliekartel

Petroamérica is nog geen juridische entiteit, preciseerde de Venezolaanse Energieminister Rafael Ramírez maandag, maar het is voorstel en een mechanisme om samen te werken op het vlak van grondstoffen, technologieoverdracht en de commercialisering van producten. De LPG-deal illustreert de voordelen van een dergelijke samenwerking: volgens de Ecuadoraanse minister van Energie Carlos Arboleda zal Ecuador per jaar 50 miljoen dollar uitsparen door 500.000 ton gas direct bij de Venezolaanse overheid aan te kopen. Ecuador verbruikt 2000 ton LPG per dag, waarvan 1700 ton moet worden ingevoerd. Voor die invoer heeft Ecuador momenteel nog een contract met de Nederlandse firma Trafigura Beheer. Dat loopt eind dit jaar af.

De Ecuadoraanse Energieminister en vertegenwoordigers van het staatsoliebedrijf Petroecuador hebben maandag in Caracas ook onderhandeld over de invoer van diesel, benzine, asfalt en grondstoffen voor smeermiddelen. Venezuela en Ecuador hadden al op 10 juli in Quito een samenwerkingsovereenkomst getekend die de basis vormt voor dergelijke transacties. In dat verdrag wordt ook bepaald dat het gigantische staatsoliebedrijf Petróleos de Venezuela (Pdvsa) technische, logistieke en juridische bijstand zal leveren aan Petroecuador.

Venezuela produceert bijna drie miljoen vaten olie per dag, en Pdvsa is het grootste oliebedrijf van het continent. Petroecuador hoopt dat Pdvsa zal participeren in de prospectie en uitbating van nieuwe olievelden in het Ecuadoraanse Amazonewoud. Daardoor zou het Ecuadoraanse productietotaal op termijn kunnen opgedreven worden van 300.000 tot 400.000 vaten per dag. Pdvsa zou de mogelijkheid willen krijgen om zelf brandstoffen te verkopen op de Ecuadoraanse markt - eventueel onder de nog op te richten merknaam Petroamérica.

De idee van Petroamérica als een Latijns-Amerikaans samenwerkingsverband om de productie en commercialisering van aardolie en afgeleide producten te optimaliseren, dook voor het eerst op in 1995 in teksten die werden ondertekend door de toenmalige Braziliaanse president Fernando Henrique Cardoso en zijn Venezolaanse ambtsgenoot Rafael Caldera. Daarbij werd aan uiteenlopende projecten gedacht: de oprichting van een multinationale oliemaatschappij, de gemeenschappelijke verkenning van olievelden in de Atlantische Oceaan, de bouw van een raffinaderij in het noordoosten van Brazilië en het toelaten van Pdvsa op de Braziliaanse markt. Maar die visionaire projecten werden systematisch op de lange baan geschoven; de twee landen sloten alleen heel concrete overeenkomsten. Venezuela leverde in 2000 dagelijks meer dan 100.000 vaten olie aan Brazilië; die hoeveelheid loopt echter terug omdat Brazilië steeds meer zelf produceert.

Venezuela zou ook Petrotrin, de oliemaatschappij van Trinindad en Tobago, hebben aangesproken over nieuwe initiatieven in het kader van Petroamérica. Het Mexicaanse Pemex, de op één na grootste aardolie-exporteur in Latijns-Amerika en dus een voor de hand liggende partner in een Latijns-Amerikaans oliekartel, is volgens de Venezolaanse Energieminister Ramírez nog niet benaderd. Ramírez heeft wel een herziening van het akkoord van San José in het vooruitzicht gesteld. Volgens die afspraken uit 1980 leveren Mexico en Venezuela samen elke dag 160.000 vaten olie aan een tiental arme landen in Centraal-Amerika en de Cariben. Dat gebeurt tegen gunstige financierings- en betalingsvoorwaarden. De afspraken worden elk jaar in augustus vernieuwd.