'Vervelend dat Congo altijd met muziek en dans geassocieerd wordt'

Nlandu is al vele jaren een van de intellectuele sterkhouders van het Congolese middenveld. Hij heeft altijd ingezet op kunst en cultuur als de noodzakelijke ruggengraat van een Congolese renaissance. Maar hij vindt het wel vervelend dat Congo steeds met muziek en dans geassocieerd wordt: ‘Alsof wij hier hele dagen niet anders doen dan plezier maken en feesten.’
Wat hem nog meer stoort dan de internationale clichés over Congo, is de platte exploitatie van de muzikale grondstof door opportunistische muzikanten, hun brouwerijsponsors en de media die zich aan de hoogstbiedende verkopen. ‘De muziek die vandaag de radiogolven en tv-uitzendingen domineert, is niet meer dan een roesmiddel dat de mensen in staat stelt hun ellende even te vergeten. En dat geldt zowel voor de commerciële dansmuziek als voor de religieuze tegenpool. De eerste concentreert alles op seksuele opwinding, de tweede wil je in slaap wiegen.’
Zijn de muzikanten dan mee verantwoordelijk voor de trieste staat waarin het land zich bevindt? ‘Niet echt’, zegt Nlandu. ‘Muzikanten en andere kunstenaars houden de samenleving een spiegel voor, waarin ze haar eigen schamelheid en obsessie met uiterlijkheden kan ziet. Alleen doen muzikanten dat met zoveel schwung en zo weinig reflectie dat niemand er nog door verontrust wordt.’