Baby

Onze vrienden vertelden dat het kindje er niet goed uitzag, er was sprake van een resusbaby (d.w.z. tijdens de bevalling kreeg de baby bloed van de moeder in haar lijfje, maar aangezien moeder en kind een verschillende bloedgroep hebben, kan de baby dit niet verdragen en geraakte dus eigenlijk vergiftigd). Er was dus grote twijfel of het kindje zou overleven en ook de kans op een mentale handicap vergrootte met de uren die passeerden. Als we het kindjes wouden redden was het zeldzame bloed “O negatief” nodig.
Afgezien van een arts die toen in Addis Abeba was, wisten ze in de bloedbank enkel dat ‘faranji’ Kobe O- heeft. Daarop probeerden onze vrienden ons zo snel mogelijk te bereiken om dringend naar het hospitaal te komen en te zien wat we nog konden doen. Helaas was het al laat op de avond en was er maar weinig personeel, laat staan een dokter. Bovendien had Kobe net zes weken geleden bloed gegeven aan een andere zieke man en was de tussenperiode dus eigenlijk tekort. Na enig overtuigingswerk, stemde de verpleger wel toe en werd zijn bloed ‘illegaal’ afgetapt. Het vinden van een steriele transfusieset en een dokter werd het volgende avontuur. Kobe heeft heel het ziekenhuis mogen doorkruisen met zijn zakje bloed onder de arm, van de bevallingskamer tot de operatiezaal, om de appartuur te vinden. Eén van de studenten-dokters, Antenna, beloofde vervolgens dat hij de dokter zou bellen en dat het diezelfde nacht nog in orde zou komen. Helaas, de dokter-van-wacht bleek op een feestje te zijn en hoewel hij aan de telefoon beloofde stante pede te komen is hij die nacht niet meer in het ziekenhuis verschenen.
Pas de volgende ochtend heeft de baby het bloed gekregen. Veel later dan verwacht maar gelukkig genoeg was er nog niets ernstigs gebeurd. Alleszins, voor zoverre dat we dat kunnen afleiden. De lange-termijn-gevolgen weten we natuurlijk nog niet. Ondertussen zijn moeder en baby terug thuis. Het risicopeil dat enkele dagen nog op punt 20 stond (zeer ernstig) is ondertussen minimaal. Moeder, vader en kind zijn gelukkig en dankbaar. Spijtig toch dat zo weinig mensen vrijwillig bloed gaan geven, het maakt immers echt een verschil.

Wist je dat…

• De tuin bij de shelter half vernield is door een flinke hagelbui? Vele zaadjes zijn weggespoeld en de beginnende blaadjes zijn doorboord. We hebben een tweede poging genomen, deze keer met een plastiek als bescherming.
• De prijzen van het eten zo flink stijgt dat we ons soms afvragen hoe lang het nog duurt voor er een onrust uitbreekt in Ethiopië? Alle eten hier minstens 20% meer dan een jaar geleden! Maar denk niet dat het loon van de armsten hier meer dan 2% gestegen is.
• Dat het schooljaar er hier in twee weken opzit? De meeste leerlingen krijgen hun resultaten pas achter drie maanden vakantie, midden september.
• Dat het elektriciteitsprobleem in Ethiopië ook veel problemen veroorzaakt wat betreft de eindwerken aan de universiteit. De studenten hebben maar half zoveel tijd om het werk uit te typen door gebrek aan stroom.