Terug in Gondar

Net voor ons vertrek kregen we de toelating om een keuken te bouwen aan de shelter. Omdat we de bouw ervan niet nog langer wilden uitstellen, besloten we dit in handen te geven van Nigisti en Kassahun. Het contract werd weerom afgesloten met Sisay, de aannemer die eveneens de shelter gerenoveerd had. Pijnlijk was het nieuws dat de offerte bijna verdubbeld was in prijs, vanwege de inflatie in de voorbije maanden. Sisay beloofde dat de keuken klaar zou zijn tegen onze terugkomst. Helaas had hij geen rekening gehouden met het kritisch oog van Nigisti, die vond dat ze opgelicht werd en hij veel meer materiaal aangerekend had dan in werkelijkheid gebruikt werd.
Sisay vertrok boos en liet de keuken half afgewerkt achter. Ondertussen hebben wij met beide partijen gepraat, is de keuken klaar, enkel de afrekening moet nog volgen. Volgende week zullen we de hele inboedel kopen, binnen twee weken begint een jonge “moeder” te koken voor onze jongens. En dan, voor de eerste keer in het bestaan van Yenege Tesfa, zullen alle jongens in de shelter dagelijks eten krijgen.

Give me money

Onze afwezigheid lijkt enkele mensen te hebben wakker geschud. Helaas niet echt in de positieve zin. Sommigen denken dat het nu de kans is, hun enige en laatste, om nog snel om geld te vragen alvorens we echt vertrekken uit Gondar. De oudste jongens van de shelter eisen meer geld dan het beloofde start-up kapitaal, de sponsorship voor een broer en zus die ondertussen zelfstandig wonen, willen hun maandgeld graag verdubbeld zien, Shegaw vraagt ons om een grote som geld om een container (winkeltje) te kopen en onze boekhoudster toont zeer duidelijk haar ontevredenheid over haar salaris. Het geld dat we berekend hebben voor de maaltijden van de jongens in het komende jaar is te weinig en eigenlijk zou YT veel baat hebben aan een extra werknemer.
De vragen worden aan ons gericht, wat we kunnen begrijpen want wij zijn ook directe sponsors, maar de manier waarop overweldigt ons tamelijk. We overleggen en zien wat haalbaar is maar helaas kunnen, en willen, we niet iedereen geven waar ze zo plots op gehoopt hadden. Bovendien hebben we de enorme inflatie, die momenteel Ethiopië op zijn kop zet, niet  in de hand en kunnen wij onze gemaakte begroting voor 2008-2009 echt niet met 30% of meer indexeren. 

Nieuwe kerels

De aftocht van onze oudste jongens wordt geblazen. Ze zijn klaar om op eigen benen te staan, ook al gaat dit met enig gebibber gepaard. De volgende zes maanden worden ze wel nog wekelijks op de buro verwacht en krijgen ze steun van YT op verschillende vlakken. Voor sommige jongens hopen we een sponsor te vinden (zie ‘Steunen’).
Het mooie is dat deze jongens plaats maken voor nieuwe kleine kerels van de straat. In totaal zullen er 16 straatkinderen de kans krijgen om een degelijk leven op te bouwen met behulp van Yenege Tesfa. Kassahun en Nigisti hebben in de laatste maand al zes jongens geselecteerd, allen om en rond de 10 jaar, geen familie meer en een leven op de straat achter de rug. Deze jongens lopen momenteel nog even slecht gekleed bij als voorheen maar zijn zo trots omdat ze nu over een huis beschikken. Een bed met lakens en een deken, een eigen kastje en een nieuwe familie. Stapje bij stapje leren we hen nu zorg te dragen voor zichzelf en de omgeving. Onze oudste jongens kijken bedenkelijk naar deze kleine bengels en weten dat ze nog een lange weg moeten afleggen. Maar ze geloven erin, ze hebben immers zelf een toekomst dankzij YT. En Sisay, voorheen de jongste pagadder, is nu plots de grootste kerel van de shelter en straalt onafgebroken