UNO en ambassadeurs steunen ILO-aanpak (Guatemala 12)

Het meest duidelijk is de UNO-ambassadrice: “Ik dacht dat ik met mijn ervaring in Afrika alles over de gevolgen van kolonisatie had meegemaakt, maar dit is een koloniaal land gebleven, meer dan wat ik ooit in Afrika gezien heb. De erfgenamen van de Spaanse veroveraars bezitten het land, beheren en beheersen het nog altijd. Daartegenover staat een gebrek aan continuïteit van de politieke overheid. Geen enkele regering houdt het meer dan vier jaar vol. Telkens moet alles opnieuw herbeginnen. De werknemers worden echt uitgebuit, er bestaat een minimumloon maar dat wordt omzeggens niet toegepast. 70% van de economie is informeel.” Wij zouden het niet beter kunnen zeggen. Maar hoe moet de internationale gemeenschap nu verder met Guatemala?

De ambassadeurs van de Verenigde Staten en van Europa zijn voorzichtiger. Ze delen de analyse maar menen toch dat een “onderzoekscommissie” zoals voorzien in het artikel 26 van de ILO de Guamalteekse samenleving nog meer zal polariseren. Dat is wat het land kan missen als de pest. Ze vinden wel dat de dreiging moet blijven.

Ze vinden wel dat de staat de ILO-conventies moet respecteren, ze zeggen ons dat zowel de US als de EU streng moeten toezien op het respecteren van de internationale conventies en dat ze een ILO-Guatemala programma best ook financieel willen ondersteunen. Ze zullen ook hun regeringen aansporen om de lijn met Guatemala strak te houden.