Zware problemen in Guatemala, Bahrein en Fiji (3)

Guatemala, naar het einde van de straffeloosheid?

Het is een verhaal van jaren, de burgeroorlog mag dan al sedert 1996 beëindigd zijn, sociale rechtvaardigheid was er nooit. In mijn blog van september kan je het verhaal lezen van onze ILO-missie die het land bezocht om te controleren of het akkoord (maart 2013) tussen de regering en de werknemersgroep van de ILO en het Internationaal Vakverbond wel uitgevoerd werd. Ook al was er bij een aantal politici, topverantwoordelijken van justitie en een aantal werkgevers de wil om de sociale rechten en de conventies van de ILO te respecteren, toch was het engagement van de hele staat helemaal niet overtuigend. Hoe is het anders te verklaren dat de wetgeving nog steeds niet gewijzigd is zoals de ILO het al jaren heeft gevraagd? Hoe is het mogelijk dat voor de 58 bij de ILO geregistreerde moorden op syndicale leiders er hoogstens 1 dader in de gevangenis zit? Hoe is het mogelijk dat mensen nog steeds risico lopen als ze opkomen voor hun collega’s? De conclusies van de missie klonken hard en de regering werd opgedragen een concreet actieplan af te spreken met werkgevers en werknemers. En dat plan kwam er, mede op aansturen van Sergio Paxao Pardo, de speciale gezant van de directeur-generaal van de ILO, die nu permanent in Guatemala werkt. Behalve voor de te zwakke engagementen over de arbeidsinspectie voldoet het plan aan de door de ILO-missie gestelde eisen en het kwam in overleg tot stand. Door mee te werken tracht de regering een ILO-onderzoekscommissie (de zwaarste procedure) te vermijden, die klacht is in maart ontvankelijk verklaard. De Verenigde Staten heeft ook al meegedeeld aan de regering dat het voldoen aan de eisen van de ILO belangrijk is voor het behoud van het vrijhandelsakkoord en de steun aan het land. Die druk van meerdere zijden is belangrijk. In maart wordt de situatie opnieuw geëvalueerd.

Discriminatie in Bahrein

In deze kleine Golfstaat worden de Sjiitische werknemers gediscrimineerd. De meerderheid wordt geregeerd door de Soennitische minderheid die de macht heeft. Bij protesten in 2011 werden een paar duizend mensen ontslagen zowel in de staats- als in de privébedrijven. De ILO slaagde erin de meesten terug tewerk te stellen in hun oude job. Er blijven nog een aantal gevallen onopgelost. Maar het basisprobleem blijft de discriminatie. De regering onderhandelde een zeer degelijk akkoord met de vakbond CFBTU over arbeidsrechten en non-discriminatie. Maar de minister van arbeid kreeg lik op stuk binnen de regering, regering die inmiddels een eigen regeringsvakbond (BLUFF) heeft opgericht. De ILO heeft uitdrukkelijk gesteld dat het akkoord moet ondertekend worden. Dat valt bij sommigen niet in goede aarde , want ten aanzien van vakbondsmensen en topambtenaren van de ILO verschijnen regelmatig bedreigingen in de pers. Bij elke Raad van Bestuur van de ILO verschijnt de minister van arbeid met een team van 7 mensen dat als opdracht heeft de andere regeringen en de werkgevers te overtuigen. Met succes, de werkgevers die bereid waren het geval ontvankelijk te verklaren, keerden hun kar. En de massa regeringstussenkomsten om de regering van Bahrein te steunen, niet mooi om te horen en te zien. In maart moet de regering hoe dan ook tonen hoever ze staat met het pre-akkoord.

Vervolging in Fiji

De Republiek Fiji (bestaande uit vele paradijselijke eilandjes, althans volgens de toeristische brochures) ligt in Oceanië, het zijn quasi onze tegenvoeters. De militaire regering vervolgt het Fiji Trade Union Congress onder leiding van Felix Anthony. Vakbondswerk en sociaal overleg worden onmogelijk gemaakt. De regering heeft reeds een missie van de ILO het land uitgewezen, inmiddels werd op de verzoeken van de ILO niet gereageerd, behalve nu, even voor de Raad van Bestuur. De regering zegt dat ze geen tijd heeft om de ILO opnieuw te ontvangen gezien verkiezingen zijn uitgeschreven. Er is duidelijk een gebrek aan goede wil. De klacht werd ontvankelijk verklaard en de regering wordt verzocht een ILO-missie te ontvangen. Belangrijk is dat ter bescherming van vakbondsleiders en sociale organisaties de druk hoog wordt gehouden. Vervelend is de steun die de regering krijgt van de buren, Australië en Nieuw-Zeeland. In maart wordt de situatie opnieuw geëvalueerd.