Gedichtendag in Palestina

Tijdens de Gedichtendag 2008 staat de relatie tussen poëzie en dingen centraal. Dus schreef ik een haiku over een “ding”. Dat ding heet in de pers ondertussen “de grootste gevangenis ter wereld”.

Dat gedichtenidee kwam niet van mezelf. Ik schreef al eens over Mediamo. Dagelijks krijg ik een overzicht van de berichtgeving over het Midden Oosten in de Vlaamse media. Ook de reacties van andere “activisten” komen in mijn mailbox terecht. Vandaag vond ik een mailtje van Omar Van Hoeylandt met een gedicht.
“Omdat het vandaag toch ‘Dag van de Poëzie’ is moet dit toch kunnen:”. Ik vond het een fanastisch idee. Wie de media wil bespelen, moet ook oog hebben voor hun eigen initiatieven.

De man zette mij aan tot het schrijven van haikus. 

Qassam vliegt over
Israeli vallen aan
Palestijnenland.

Ik weet niet of zijn gedicht in een krant zal verschijnen. In mijn blog in elk geval wel:

“Palestina, Palestina…

Wij worden toch niet door gevaren bedreigd ?
Terwijl aan alle kanten
oorlog woedt en kinderen
met één goed gerichte slag
languit neervallen
en als het niet zo was
dan kan het alleen nog erger.

En hoe zij zich vasthouden
aan wat nog overeind staat:
hoeken van huizen (dingen die geen
huizen meer zijn). Straten, kuilen.
Hoeveel dieper kunnen ze vallen ?

Hoeveel dieper kunnen wij hen duwen?

Hoeveel stof, door al die jaren opgewaaid,
heeft zich in hun hart vastgezet ?

Ze willen niet ophouden met
het smijten van stenen
tot wij hen vergeven hebben
wat ze nooit hebben misdaan.

Omar Van Hoeylandt.