Walter Zinzen ergert zich aan het gebrek aan medeleven in de coronacrisis. Achter de kille cijfers schuilen immers pijnlijke verhalen. Hebben onze beleidsmakers en experts daar al oog voor gehad? En ook in het racismedebat stoort Zinzen zich aan de hardvochtigheid in onze samenleving.

De voorbije weken was er soms te veel lawaai waar stilte beter was geweest. En omgekeerd. Misschien kunnen we leren om af en toe in stilte te kijken. Naar het water. Want het water kan ons iets leren, schrijft columnist Jan Mertens.

Het coronavirus houdt de hele wereld in zijn greep. Ook columnist Geert Van Istendael kroop in zijn pen om zijn bedenkingen over deze wereldwijde crisis met ons te delen. ‘De afgod Globalisering valt van zijn voetstuk. Eigen mondmaskers eerst.’

Walter Zinzen vindt het in deze coronatijden redelijk ongelooflijk hoe de stijl van de Amerikaanse president Donald Trump school maakt in Europa en meer bepaald ook in ons eigen land. Zo is hij niet te spreken over hoe een politicus als Bart De Wever zich de jongste weken gedraagt.

Dezer dagen kun je er niet naast kijken, schrijft MO*columnist Geert Van Istendael. Er loopt iets mis in Duitsland, heel erg misselijkmakend mis. Je kan gerust stellen dat Molenbeek niet het paradijs op aarde is, maar een kerel die negen mensen doodschiet in twee waterpijpkroegen, dat is toch van een totaal andere categorie.

'Wie meer aanstoot neemt aan het verscheuren van een blad papier of het jouwen naar een minister dan aan het wreed scheiden van migrantengezinnen, het hardvochtig besparen op kwetsbare burgers of het tegen elkaar opzetten van bevolkingsgroepen moet niet zeuren over respect en beleefdheid, maar z’n prioriteiten herschikken.' Bieke Purnelle buigt zic ...

Geert van Istendael mag hem wel, de voorzitter van de Waalse liberalen die terug wil naar het unitaire België. Maar Georges-Louis Bouchez’ kritiek op onze onoverzichtelijke staatsstructuur mag dan terecht zijn, met zijn liefdesverklaring voor het unitaire België van weleer is er van alles niet in orde.

Wie zijn de dag van vandaag de verworpenen der aarde, als het niet de mensen zijn die vluchten voor oorlog, geweld, terreur en onderdrukking of voor honger, armoede en ziekte, en die zich in uiterste nood aan onze grenzen melden?, vraagt Walter Zinzen zich af. Hij vraagt de voorzitter van de sp.a daarom met aandrang om de partij niet te proberen re ...

De Belgische politiek verkeert in een impasse. Het lijkt bijna onmogelijk om een regering te vormen. En daar mag je gerust de partijpolitiek voor met de vinger wijzen. Als blijkt dat de partijvoorzitters niet in staat zijn een regering te vormen, waarom leggen ze de vraag dan niet terug bij het parlement, vraag Bert Gabriels zich af. Het zal wel ee ...

Bieke Purnelle las met veel interesse de column over de ondergang van links die Ewald Engelen vorige week publiceerde op MO.be. Ze is het ook grotendeels eens met zijn stelling dat ‘linkse partijen zich overal als gedweëe dienstmaagden van het neoliberalisme gedragen’. ‘Maar ergens halverwege,’ schrijft ze, ‘maakt u een zwieper van een bocht en raa ...

Als je aan Ewald Engelen vraagt wat de schokkendste ontwikkeling van de jaren tien was, dan is dat wat hem betreft de totale ondergang van links. De crisis die dit decennium tekende, en die diepe voren trok in de zieltjes van miljoenen burgers, kwam van rechts. En toch heeft links in vrijwel heel Europa het deksel op de neus gekregen.

Het is merkwaardig hoe in de klimaatdiscussie zogenaamde "realisten" de anderen ervan beschuldigen "gelovigen" te zijn, vindt Jan Mertens. Er zijn wel meer woorden die als een omkering van zichzelf worden gebruikt. En misschien is dat niet zonder betekenis.