Afrika klaar voor de kabel

Maandag (26 november) maakte de IFC, de Wereldbankafdeling die initiatieven van de privé-industrie steunt, bekend dat ze samen met de Afrikaanse Ontwikkelingsbank, de Europese Investeringsbank en Franse en Duitse instellingen 70,7 miljoen dollar (bijna 48 miljoen euro) heeft bijeengebracht voor de onderneming. “Het project zal het Afrikaanse telecommunicatielandschap hertekenen en een directe, positieve invloed hebben op de bedrijvigheid in Oost-Afrika”, oordeelt  IFC-baas Lars Thunell.
De totale projectkost bedraagt 235 miljoen dollar (159 miljoen euro). Het grootste deel daarvan wordt ingebracht door 25 private telecommunicatieondernemingen die participeren in het consortium. Van die 25 bedrijven zijn er 21 Afrikaans, en dat worden de belangrijkste gebruikers van de kabel.
De kabel wordt gelegd door de Franse onderneming Alcatel-Lucent Submarine Networks. Bedrijven uit Groot-Brittannië, India, Saudi-Arabië, de Verenigde Arabische Emiraten en de VS spelen ook een rol.
Veel ontwikkelingslanden hebben dankzij het internet op veel gebieden een grote sprong voorwaarts kunnen maken. Scholieren en studenten hebben opeens toegang tot veel meer informatie, bedrijven kunnen makkelijker buitenlandse klanten en leveranciers bereiken en zelfs boeren in afgelegen gebieden gebruiken websites om in te spelen op belangrijke prijsontwikkelingen.
Maar in Afrika heeft amper vier procent van de bevolking toegang tot het internet. Gebruikers betalen er ook de hoogste vergoedingen voor de allertraagste en minst betrouwbare verbindingen. De situatie is het ergst in de landen die door de nieuwe kabel moeten worden ontsloten.
Als het East Africa Submarine Cable System (Oost-Afrikaans Onderzees Kabelsysteem - EASSy) helemaal klaar is, moet het 250 miljoen mensen of één vierde van de Afrikaanse bevolking een snelle en betrouwbare verbinding bieden. De kosten zullen een enorme duik nemen. Internetgebruikers in Oost-Afrika betalen nu 135 tot 200 euro per maand; dat bedrag zou meteen met twee derde verminderen. Alle providers krijgen toegang tot de kabel; de verwachting is dat de concurrentie en het snel stijgende volume van het gegevensverkeer de prijzen verder zullen doen dalen.
De hoofdkabel zal over de zeebodem van de Indische Oceaan lopen en moet Sudan verbinden met Djibouti, Somalië, Kenia, Tanzania, Madagascar, Mozambique en Zuid-Afrika. Daar komt een verbinding met kabels die naar West-Afrika en Europa leiden. Dertien andere landen worden op dat systeem geënt via bijkomende netwerken die in het kader van een groter Wereldbankproject worden aangelegd: Botswana, Burundi, de Centraal-Afrikaanse Republiek, de DRC, Tsjaad, Ethiopië, Lesotho, Malawi, Rwanda, Swaziland, Uganda, Zambia en Zimbabwe.
West-Afrika is al aangesloten op een onderzeese kabel, waardoor de verbinding met het internet er veel sneller en goedkoper is. Toch blijft het aandeel van de internetgebruikers in de totale bevolking in de meeste landen onder de tien procent. Frequente stroompannes zijn er een echte plaag voor internetgebruikers. Ook de lage alfabetiseringsgraad en overheidsmaatregelen die een vrij gebruik van het internet door burgers inperken, houden de groei tegen. Ten slotte zijn veel Europese en Amerikaanse sites met hun rijk aanbod aan videobeelden en geluid nagenoeg ontoegankelijk voor Afrikaanse gebruikers. Zij hebben immers veelal PC’s met trage processors.