Kaboel is miljoenenstad zonder toilet

Je kan de beschaving van een stad beoordelen aan de staat van de toiletten, zegt de achtentwintigjarige Jawad, een inwoner van Kaboel die zijn adem inhoudt achter een sjaal die hij rond zijn neus heeft gebonden. Onze stad heeft er geen.

Het nijpendste probleem van de mensen in Kaboel is het gebrek aan toiletten. Buspassagiers en straatverkopers doen hun behoefte dan maar aan de rand van de rivier of op andere stille plekjes. De weinige latrines die de stad telt, worden niet vaak genoeg geleegd. Vroeger gebeurde dat door boeren die de natuurlijke meststoffen nodig hadden, maar de toenemende aanwezigheid van kunstmest, de recente droogte en de afname van de oppervlakte bebouwbaar land in de onmiddellijke omgeving hebben de vraag verminderd. Inwoners klagen ook dat de rioleringen van Kaboel heel dringend toe zijn aan onderhoud.

De Afghaanse hoofdstad wordt ook geplaagd door andere afvalproblemen. Zestig vuilniswagens telt de Afghaanse hoofdstad Kaboel, en ze rijden driemaal daags uit om het stadsafval naar de stortplaats te brengen op 30 kilometer buiten de stad. Toch zegt Abdurramish, een achttienjarige schooljongen uit Kaboel, dat hij al twee maanden geen vuilwagen door zijn buurt zag rijden. Het is dan ook vechten tegen de bierkaai met 60 wagens: de miljoenen inwoners produceren elke dag meer dan 800 kubieke meter vast afval. Bovendien heeft het stadsbestuur geen geld om de vuilnisophalers te betalen en mist ze de technische expertise om met de apocalyptische afvalberg om te gaan.

De VN-organisatie Habitat berekende dat de stad in staat is om 40 procent van het dagelijkse afval te verwijderen. De andere zestig procent blijft liggen, aan de kant van de weg, in achtertuinen, in de rivier, op open plaatsen. De rotzooi voegt zich bij de tonnen afval die door jarenlange verwaarlozing van vuilnisomhaling was blijven liggen. Habitat gaf de voorbije 18 maanden onder meer 400.000 euro uit om de vuilniswagens te onderhouden. Er liep ook een pilootproject om de privatisering van vuilomhaling uit te testen. Dat mislukte: er waren niet genoeg wagens.

Sinds de val van de Taliban zochten duizenden dorpelingen die eerder naar Pakistan waren gevlucht hun toevlucht in de hoofdstad. Minstens twee miljoen nieuwe inwoners zijn er, terwijl de stad eind 2001 nog maar 1,3 miljoen mensen telde. Kaboel kan de toevloed aan nieuwe inwoners niet aan. Slechts één op vier huizen heeft drinkbaar water. Overal in de stad spruiten illegaal gebouwde huizen als paddestoelen uit de grond, vaak op steile hellingen waar sanitaire voorzieningen moeilijk aan te leggen zijn. (ADR/PD)