Mozambikaanse verplegers nemen werk artsen over

Uit het ‘Human Development Report’ van de Verenigde Naties blijkt dat in er Mozambique slechts twee artsen zijn 100.000 mensen. In de Verenigde Staten zijn dat er 549 op 100.000 inwoners. De meeste artsen werken bovendien in de hoofdstad Maputo, terwijl slechts 10 procent van 18,2 miljoen Mozambikanen daar woont.

Onder normale omstandigheden zou zo’n lage arts-patientverhouding al problematisch zijn, maar in Mozambique maakt de aidsepidemie de situatie nog schrijnender. Volgens officiële cijfers is 16,2 procent van de Mozambikanen besmet met het HIV-virus dat aids veroorzaakt. Daarmee behoort Mozambique tot één van de landen met het hoogste aantal besmettingen ter wereld. Momenteel telt het land 1,5 miljoen mensen met HIV of aids.

Om de crisis het hoofd te bieden, besloot Mozambique recent om verplegers toe te staan behandeling met aidsremmers te begeleiden. Dat werk wordt normaal gesproken door artsen gedaan. We hebben niet in elk district artsen en de artsen die er zijn kunnen het werk niet aan, zegt Martinho Dgedge, woordvoerder van het ministerie van Gezondheid.

Naar schatting 200.000 Mozambikanen hebben een behandeling met aidsremmers nodig om hun leven te verlengen. In januari van dit jaar kregen 20.375 mensen medicatie van de overheid, die daarbij gesteund wordt door verschillende niet-gouvernementele organisaties.

De meeste van de veertig behandelcentra voor HIV zijn de provinciehoofdsteden en in het zuiden van Mozambique. De meeste HIV-geïnfecteerden op het platteland, vooral in het noorden, moeten het stellen zonder behandeling.

Dit jaar gingen 25 verplegers uit alle elf provincies van Mozambique na een training aan de slag om aidspatienten te begeleiden. Custodio Francisco Bambo is een van hen. Hoewel hij al drie maanden had samengewerkt met ervaren artsen in Maputo, was de tweeweekse training volgens hem toch nuttig. Bambo vertelt dat patiënten af en toe te weinig begeleiding krijgen.

Toen ik net met mijn werk begon, werd een 25-jarige man uit Gaza, in het zuiden, door zijn broer naar het ziekenhuis gebracht voor behandeling. In de eerste twee weken van zijn behandeling ging hij weer terug naar huis. Daar werd hij zo ziek, dat hij te zwak was om terug te komen. We hadden ervoor moeten zorgen dat hij tijdens de eerste dagen van zijn behandeling in Maputo kon logeren. Nu is hij overleden.

Het is ook belangrijk om op de hoogte te blijven van de laatste ontwikkelingen op het gebied van aidsbestrijding zegt Bambo, en die krijgt hij nu nauwelijks mee. Hij zou best op het platteland te willen werken, maar noemt het gebrek aan infrastructuur daar een groot probleem. Ik heb een tijdje in een afgelegen ziekenhuis in Niassa, in het noorden gewerkt. Daar was maar een paar uur per dag elektriciteit. Er was geen arts aanwezig en de ambulance was vaak kapot. Reparaties duurden lang, omdat de dichtstbijzijnde garage 400 kilometer verderop zat. (JS/MM)



Zie ook: Gezondheidszorg verkeert in wereldwijde crisis (achtergrond)