Pakistaanse soepkeukens vechten tegen de bierkaai

Mohammed Bashir staat aan te schuiven bij een langar, een Pakistaanse armenkeuken, in de havenstad Karachi. Bashir had zelf een restaurantje, maar moest dat vier maanden geleden sluiten nadat hij gewond was geraakt bij een verkeersongeval. “Stel je voor hoe vernederend het is naar een langar te gaan voor iemand die nooit heeft hoeven te bedelen”, zegt hij.
De Pakistaanse soepkeukens draaien op volle toeren. Door de prijsstijgingen van de afgelopen maanden zijn het niet langer alleen daklozen en bedelaars die gratis maaltijden nodig hebben. “We krijgen ook bewakers, dagloners en zelfs lagere bedienden over de vloer”, zegt Mohammad Bilal. Hij beheert een langar in het centrum van Karachi die elke dag 500 mensen te eten geeft. “We sturen niemand weg. We willen de armen helpen, maar we controleren niet. Iedereen voelt de inflatie.”
Edhi, de voorzitter van de naar hem genoemde stichting en een van de bekendste filantropen in Pakistan, wil in heel het land meer dan 300 soepkeukens opstarten, die twee miljoen mensen te eten zouden geven. De stichting startte daarvoor een inzamelingsactie die een miljard roepie (9 miljoen euro) moet opleveren. Voorlopig staat de teller nog maar op 300 miljoen roepie (2,7 miljoen euro). “Ik wil niet dat mensen zelfmoord plegen of hun kinderen vermoorden omdat ze honger hebben”, zegt Edhi.
Zijn initiatief krijgt navolging. De beurs van Karachi begon ook met een initiatief dat arme mensen aan gratis maaltijden helpt. Daarvan profiteren nu al 3.000 mensen.

Uitbarsting

De inflatie in Pakistan steeg tot 24 procent in juli, ruim 16 procentpunten meer dan vorig jaar. De voedselprijzen stijgen nog sneller dan de prijzen van andere verbruiksgoederen. 
Volgens Edhi kan de honger in Pakistan tot een sociale uitbarsting leiden. “De tekens zijn er al.” Mensenrechtenactivist en politiek analist Najma Sadeque geeft Edhi gelijk. “Vroeg of laat zullen de mensen reageren. De onverschilligheid van zoveel van onze beleidsmakers gaat de verbeeldingskracht te boven.”
Haris Gazdar, een econoom uit Karachi, gelooft niet in een hongerrevolutie, tenzij de almachtige Pakistaanse inlichtingendiensten er zelf op aansturen. Maar volgens hem doet de regering er toch beter aan meer te ondernemen om sterke prijsstijgingen of schaarste van courante levensmiddelen te voorkomen en arme Pakistani te ondersteunen.
De Pakistaanse regering wil vanaf september het minimumloon optrekken tot 6000 roepie (54 euro) per maand. Vijf miljoen arme gezinnen zullen kunnen rekenen op een inkomenssteun van 1000 roepie (9 euro) per maand. Voor dat Benazir Income Support Programme zal de regering 34 miljard roepie (304 miljoen euro) opzij zetten.