Keniaanse mensenrechtenschenders naar Den Haag?

Dit is een zoveelste nederlaag voor de coalitieregering die al geteisterd  wordt door het aan het licht komen van allerlei corruptiezaken en de dreiging van hongersnood  voor 10 miljoen Kenianen.
Na het geweld van het vorig jaar werd er door de internationale gemeenschap aangedrongen  op een coalitieregering van ODM van Raila Odinga en de PNU van Kibaki.
Kofi Annan was een van de architecten van dit compromis. Er moest zo snel mogelijk werk gemaakt worden  van hervormingen (oa van de grondwet) om komaf te maken met de achterliggende oorzaken van het geweld (oa landkwestie, armoede en corruptie, straffeloosheid,…). Verschillende commissies ( meestal met internationale deelnemers) werden opgericht waaronder de WAKI- commissie die moest  onderzoeken wie betrokken was bij het geweld  en hoe de instanties ( o.a . politie) reageerden.
Verleden jaar werd het rapport uitgebracht: de politie werd beschuldigd van verkrachting  en moord, verschillende politici ( waaronder ministers) en zakenlui werden vernoemd als geldschieters of zelfs organisatoren van het etnisch geweld ,…Toch niet min.
De belangrijkste 10 namen werden niet bekend gemaakt maar bewaard door Annan in een gesloten enveloppe, die als het nodig moest zijn,  overhandigd zou worden aan het Internationaal Gerechtshof van Den Haag. Ondertussen kreeg Kenia de kans om een eigen tribunaal op te richten.
Raila en Kibaki maakten het rapport openbaar en pleitten voor een plaatselijk  tribunaal aangevuld met  internationale rechters.
De beiden hebben alles  gedaan om het voorstel gestemd te krijgen maar tevergeefs… Nu blijkt er niet anders over dan een berechting door Den Haag.
De redenen van het verwerpen van het voorstel zijn tweeerlei: sommige palementariers  en ministers stemden tegen om zichzelf te beschermen, de meesten omdat ze niet geloofden in een goed verloop van de werkzaamheden van zo’n rechtbank gezien de corruptie in het land. Zo hoor je het ook eens van de politieke leiding van het land…
Maar deze radikale en terechte vrees lost  het algemene probleem – de straffeloosheid- niet op. De behandeling in Den Haag vergt een  lange procedure en slechts de belangrijkste personen kunnen berecht worden, terwijl de duizenden meelopers die verkracht en gemoord hebben eens te meer ontsnappen.
En wat te doen met de politie die beschuldigd wordt van moorden en verkrachtingen? De leiding van de politie zit nog steeds stevig in het zadel en ontkent betrokkenheid.
De behandeling van het Waki-rapport was een zoveelste poging om een begin te maken van  een “Kenya, we want” en een andere weg in te slaan.
De Kenianen worden nog maar eens op de feiten gedrukt: er is meer nodig dan deze coalitieregering om echte “Change”  te realiseren: “ Masters tools will never demolish masters house”